Beste Ria, kinderen en familie Barendse,
Ik heb Hans leren kennen tijdens onze officiersopleiding, een zeer sociaal en betrokken man. Altijd was er wel een moment om even naar het thuisfront te vragen. We hebben veel leuke bijeenkomsten gehad. Veel gelachen en vaak waren wij als laatsten over, want we bleven toch slapen. Helaas zullen we niet meer samen een biertje drinken en overnachten...
Het was fijn je gekend te hebben.
Ria en kinderen, ik wens jullie heel veel sterkte in deze zware tijd!

Kees en Elfriede Overdulve (Zeeland)

In verschillende hoedanigheden kwam ik Hans tegen.
Dat varieerde van energiek sportend in de polders van Midden Delfland (met een vrolijke zwaai en kwinkslag vanaf zijn sportfiets) tot zijn enthousiasmerende rol als voorzitter van Hart-veilig Wonen; bij de oprichting van de buurtpreventie van Schipluiden en bij de overleggen met de veiligheidsdiensten van Midden Delfland.
Het tekent de vele rollen die Hans vervulde in het vrijwilligerswerk.... en dan wetend dat hij daarnaast nog zoveel meer deed.
Altijd bereidwillig om anderen onbaatzuchtig op weg te helpen bij initiatieven, altijd vol energie als het ging om uitbreiding van het AED netwerk en het aantal hulpverleners.
Wat een groot verlies dat iemand met zijn waarde voor onze gemeenschap het afgelopen jaar deze weg heeft moeten gaan en nu wegvalt.
Het vacuum wat er door zijn heengaan ontstaat is groot!
En zeker voor Ria en de kinderen zal dit gemis uiterst hard ervaren worden!
Hans, dank voor wie je was... een voorbeeld voor velen!
Aad van Winden
voorzitter Stichting Buurtpreventie Schipluiden

Beste familie Barendse,
Als toenmalig medewerker preventie heb ik Hans persoonlijk leren kennen in 2001. Dit was de periode dat het Westland en Midden Delfland hun preventie opeens weer zelf moesten doen. Als plantoetser kwam ik van de Hulpverleningsregio Haaglanden waar ik voorheen ook voor het Westland en Midden Delfland de preventie deed. Om de ontvlechting zuiver te houden besloot de directie dat ik mee moest in dit proces. Na veel discussie daarover zou ik in de kazerne van ‘s-Gravenzande een werkplek krijgen. Echter ook dit liep weer vertraging op, omdat daar eerst verbouwd moest worden. Vanaf dat moment stond Hans op en nam hij het initiatief omdat het Westland verder niet thuis gaf. Hij haalde mij naar de brandweer kazerne van Den Hoorn. Jullie weten dat dit natuurlijk ook niet echt een kantoorruimten is maar Hans vond het genoeg geweest om mensen in onzekerheid te laten. Voor mij was dit een warm onthaal. Ondanks dat ik iedere ochtend bij binnenkomst nu goedemorgen alleen tegen mijzelf zij. Hans vond het allemaal erg vervelend maar dat loste hij op door regelmatig een bakkie te komen drinken. Op die momenten hebben we samen dingen van het werk besproken en ook gelachen met elkaar. Zelf het ik het maar drie maanden volgehouden maar dat heeft zeker niet aan Hans gelegen. Er kwam namelijk een functie vrij bij de brandweer van Den Haag dus kon ik weer terug naar waar ik begonnen was. Natuurlijk kwam ik Hans aan de Dedemsvaartweg nog regelmatig tegen. Heb daar ook voor de tweede keer ervaren dat Hans een fijne collega was. In de periode van 2002 tot 2007 was ik namelijk woordvoerder. Hans had die rol voor Midden-Delfland ook wel eens waargenomen. Vanaf de reorganisatie naar een regionale Brandweer ging de woordvoering bij een incident ook via zes opgeleiden woordvoerders waarvan ik er een was. Echter in die periode viel Hans nog wel eens in als we krap zaten door ziekte of verlof. Deze herinneringen koester ik en ik hoop dat jullie er ook kracht uit krijgen bij het verlies van Hans en het verwerken ervan.

Marcel Koene

Beste familie,
Heel veel sterkte . Het zal moeilijk zijn om dit grote verlies een plekje te geven. Ik ken Hans als een vrolijke, enthousiaste en joviale collega.
Nogmaals, veel sterkte, nu en in de toekomst.

woorden schieten te kort maar in mijn herinnering zul je altijd blijven. Hans je was een Kanjer. Ria, kinderen en verdere familie ik wens jullie veel sterkte.

dienstmaat
Gerrit Heuver