Weer kaarsje aangestoken en de gedachten laten gaan hoe alles was. Moest ervan glimlachen.

Ook vandaag kaarsje aangestoken.

Nella en Rob Meijer

Vandaag in het bijzonder komen al die fijne herinneringen aan al die mooie momenten met jou en je gezin/familie weer boven.

Nella en Rob Meijer

Hans, onze eerste ontmoeting was, dat ik op aandringen van een vriendin, mij toch echt moest laten inschrijven bij Hans uitzendburo Biba, want dat was zo'n leuke man die echt veel werk had en moeite voor je deed.
Oke, dat heb ik dus gedaan, Hans was zeer enthousiast en vroeg meteen of ik niet bij hem wilde werken als intercedente. In het begin moesten wij wel wennen aan elkaar, Hans had een hele ander manier van werken dan ik was gewent ha ha typisch Hans. Gelukkig hadden wij dezelfde interesse boten, zeilen en water dus konden wij het goed vinden met elkaar en werken ging ook nog.
Bij Biba kwamen ook regelmatig vrienden en bekende binnen wandelen, Liselotte en Emilie samen met oma en opa, na een bezoek van Mc Dolnalds en oma lachend vertelde dat Liselotte naar een dikke vrouw was gelopen met frites voor haar neus, en vertelde dat je daar toch echt dik van werd. Jullie kregen van papa warme chocolademelk en gingen weer. Maar ook de uitzendkrachten liepen weg met Hans, in het begin dacht ik waarvoor zit ik hier zij willen toch Hans spreken, hij was zo toegankelijk voor iedereen.
Ik kwam er al snel achter dat hij buiten Biba ook nog andere activiteiten had oa onroerend goed. Zo was hij bezig met een huisje in Langweer. Toen nam hij een kousenzaak over Stemm. wat een paar panden van Biba vandaan was dus dat was goed te combineren. Als het bij Stemm druk was viel hij daar gewoon in en adviseerde na het optillen van een rok zonder blikken of blazen welke panty zij moesten hebben. Ook zijn oude huisarts omgebouwd van meneer Kok naar mevrouw Kok ging met een hoog gehalte denier panty de deur uit.
Hans zat daar totaal niet mee. Na ook het aankoop van het pand Stemm, had hij alweer iets anders op het ook. Het was de garage aan de Nassaulaan, ik dacht nog wat moet je daar nou mee, maar Hans zag het helemaal zitten. Hans was zeer ondernemend en zag vaak handel.
Elke morgen kwam hij Biba binnen lopen kopje koffie vaak natuurlijk iets lekkers erbij.
Dan vroeg hij is het druk, nee, het is mooi weer ik ga naar huis of net andersom ga jij lekker naar huis. Hans was altijd bezig maar het belangrijkste in zijn leven was genieten en dat vergat hij niet. Dat heb ik echt van Hans geleerd, pluk de dag en geniet van alles, niet alleen van de grote maar ook zit het in de kleine dingen. Hij gunde het niet alleen zichzelf maar ook anderen.
Ik heb ook vreselijk gelachen met Hans, de tranen biggelde dan over zijn wangen en kon dan niet meer stoppen zo'n slappe lach had hij dan. Ik dacht, dat is alleen maar mogelijk bij vriendinnen, maar nee hoor Hans kon dit ook.

Na de Biba periode zijn wij echte vrienden geworden, wintersport overlapte wij een paar dagen water skieeen achter jullie boot, lekker eten en nog veel meer. Ik heb jou Anka, daardoor steeds beter leren kennen. Hans had zich ook geen betere vrouw kunnen wensen, want door jou heeft hij kunnen doen waar hij plezier in had en zich kunnen zijn wie hij wilde zijn, een lieve zorgzame genietende Hans die trots is op zijn kinderen een later ook zijn kleinkinderen, waarvan hij zo van genoot samen met jou Anka.
Voor mij zal het heel lang duren totdat ik ga beseffen dat Hans niet zomaar even aankomt om een bakkie te doen en wij zo weer het gesprek oppakken. Maar ik ben zo blij dat ik Hans heb leren kennen, ik heb heel veel van hem geleerd en daar ben ik hem nog steeds heel dankbaar voor.
Hans blijft altijd in onze herinnering als een lieve, dierbare, zorgzame en genietende vriend. Wij gaan hem vreselijk missen.

Het was een heel mooi afscheid gisteren! Jullie hebben Hans mooi kunnen neerzetten,met de pràchtige treffende foto's, het was met een traan en een lach uiteindelijk, voor deze lieve, heerlijke, eerlijke meer dan behulpzame man! Die altijd voor velen klaar stond. Ook ik was een van die bevoorrechte mensen, hij heeft mij belangeloos geholpen met het over nemen van zijn zaak. En zo heb ik een hele bijzondere man mogen leren kennen, die maar even de deur alvast had open gedaan, en de eerste 2 weken de winkel draaide omdat ik nog niet weg kon bij mijn toenmalige baas, en die iedere x als hij langs kwam ongemakkelijk werd, zelfs bloosde als ik hem ter groet een kus op zijn wang gaf, hij bleef 1 x in de zoveel tijd even binnen wippen met zijn goedemorgen, en hoe gaat het, hoe zijn de kids, Chris en de winkel, en dan was hij weer weg, mooie herinneringen, en zo heb ik jullie alle 4, ( in eerste instantie) leren kennen, bijna 17 jaar geleden. Rust zacht lieve Hans, maar iets in mij zegt me dat je daar boven strakjes ook niet kunt stil zitten...

Hans was de beste huisbaas van het westelijk halfrond. We wonen nu 4,5 jaar aan de Kromme Elleboogsteeg en indien nodig was Hans er altijd. Toen we lekkage hadden stond Hans 's ochtends vroeg als fanatiekste de natte vloerbedekking uit de gang te trekken, toen de stroom was uitgevallen stond hij tot 3 uur 's nachts buiten om te wachten tot de reparatie klaar was ("gaan jullie maar naar bed, ik ben toch met pensioen"), toen onze dochter was geboren kwam er een cadeautje. Bovendien was Hans ontzettend aardig, toen er beneden verbouwd werd kwam hij regelmatig langs, dronk graag een bakkie en zat altijd vol verhalen, over zijn familie, vakanties en deze buurt. Als mijn moeder oppaste kwam hij soms ook even boven, kletsen over zijn eigen kleinkinderen. Hoe leuk was het dat onze Vera bij Bibi op de peuterspeelzaal kwam, daar zagen we Hans soms als enthousiaste opa, prachtig.
Zijn overlijden was een schok, en moet dat voor iedereen die dichterbij staat nog veel meer geweest zijn. We leven mee en wensen jullie veel sterkte.
Hartelijke groet,
djoeke & Paul
Vera

Het is werkelijk niet te bevatten dat je er niet meer bent! De sportieve, vrolijke en gezellige oom is er niet meer. Je was altijd in voor een geintje en je genoot van het leven. Je vond vooral dat je maar niet te hard moest werken en van het leven moest genieten. Je was levenslustig, impulsief en actief. Ik zal nooit vergeten dat we met Sail 2010 als VIP aan de kant zaten en er op een gegeven moment in de verte een klein rood rubber bootje aan kwam varen in de drukte van alle grote schepen. We moesten even goed kijken maar in dat bootje zat jij met Anka en Liselotte, het was geen gezicht en het contrast kon niet groter. Maar zo was jij ten voeten uit. Met een rubberboot achter de auto richting Amsterdam rijden en dan ergens de boot in het water laten om naar Sail te gaan. Verder bewaar ik mooie herinneringen aan onze gezamenlijke skivakanties, de laatste keer in Savognin. In mijn herinnering kon jij toch echt geweldig skien. Als klein kind heb je mij ook wel eens van een ijzige piste af geholpen. Maar tijdens de skivakantie in Savognin kwam ik er achter dat dit toch eigenijk wel meeviel. Vooroverhangend in de pizzapunt ging je gewoon iedere piste af. Ondertussen lurkend aan een pakje drinken. Wat hebben we toen gelachen. Lieve oom Hans we zullen je ontzettend missen maar koesteren de mooie herinneringen!