Lieve mensen,
We hebben een intensieve dag achter de rug. Een dag die niemand heeft gewild. En tegelijkertijd had niemand deze dag willen missen; én een dag die niemand snel zal vergeten. Het is een dag vol verdriet en vol dankbaarheid. Niemand kon bedenken dat wij elkaar vandaag in deze samenstelling zouden ontmoeten. Twee families en zo veel vrienden. Wat een verbondenheid ervaren we daarin. En zo is het niet alleen vandaag; zo was het al die maanden en jaren die achter ons lagen.
We kennen het verhaal. Het was van tijd tot tijd intensief, maar tegelijkertijd ook heel diep en rijk. We beleefden met elkaar dingen die een onuitwisbare indruk op ons achter laten. We hoorden er vandaag van; we spraken erover in de afgelopen weken. Ieder heeft zijn eigen herinneringen … We nemen ze mee en – om het met de woorden van Maria te zeggen – we bewaren ze in ons hart. Broers en zussen van Hans en Mieke, Daan en Hermien, vrienden, dank voor alle liefde en verbondenheid waarin we al jaren elkaar ter zijde mogen staan. We ervaren dit als een geweldige zegen.
We gaan zo weer uiteen. Ieder zijns weegs, zoals we dat zeggen. Het gewone leven in. Wij allen, en ook Mieke, Matthijs en Joris. … Wat wij van jullie zien en zagen maakt diepe indruk. Alles wat jullie ontvingen en deden is gebouwd op geloof, hoop en liefde. God gaf Hans en jullie aan elkaar. Eens beloofden jullie elkaar liefde en trouw, totdat de dood jullie zou scheiden. Alles wat we zagen en meemaakten was één groot getuigenis van het waarmaken van die belofte. Liefde en trouw aan en voor elkaar, voor Matthijs en Joris, voor zoveel mensen om jullie heen, voor Jakobs God die jullie draagt.
De dood maakte scheiding. Maar zoals Hans en papa het vaak zei: Het is maar voor even … straks zullen we elkaar weer ontmoeten … Papa gaat ons voor … met dat verlangen laat hij jullie en ons achter …
Lieve Mieke, je hebt alles gegeven. Onvergetelijk hoe we zagen dat je echtgenoot, levensgezel en maatje was én bleef, hóé de situatie zich ook aan jou en jullie opdrong. Hoe je als moeder samen met Matthijs en Joris mooie en moeilijke momenten doorleeft en er voor ze bent. Hoe je, net als ook Hans, altijd oog en hart houdt voor de mensen om je heen. Dank je wel. Dank je wel. God zegene jou, jullie en ons hierin.
Lieve Matthijs en Joris, weet je nog hoe jullie in Spanje met papa in het zwembad aan het stoeien waren en hoe jullie thuis spelletjes deden. En wat waren jullie altijd lief voor hem, ook in de tijd dat papa ziek was. Papa hield zoveel van jullie en hij was zo trots op jullie!
Beste mensen, ter afsluiting van deze dag zal Miekes vader met ons bidden. Ik wil jullie vragen om daarna Mieke, Matthijs en Joris de prachtige belofte toe te zingen: Ga met God, en Hij zal met je zijn. En laten we daarin óók elkaar op het oog hebben.
Ga met God en Hij zal met je zijn,
jou nabij op al je wegen
met zijn raad en troost en zegen.
Ga met God en Hij zal met je zijn.
Ga met God en Hij zal met je zijn:
bij gevaar, in bange tijden,
over jou zijn vleugels spreiden.
Ga met God en Hij zal met je zijn.
Ga met God en Hij zal met je zijn:
in zijn liefde je bewaren,
in de dood je leven sparen.
Ga met God en Hij zal met je zijn.
Ga met God en Hij zal met je zijn,
tot wij weer elkaar ontmoeten,
in zijn naam elkaar begroeten.
Ga met God en Hij zal met je zijn.
(Liedboek, lied 416)