Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Ik hen Hans gekent in een ver verleden, toen we beide natuurkunde studeerden en daarna bij prof. Kistemaker aan het promoveren waren. Maar vooral ken ik Hans als medespeler in het eerste volleybalteam van US. In het begin van de 70tiger jaren hebben we zelfs samen eredivisie gespeeld. Met weemoed denk ik terug aan die tijd, dat we een busje huurden en bijv. naar Limburg reden, een wedstrijd speelden, en na afloop weer met vlaaien in Amsterdam terug kwamen. Hans was een gezellige en spontane vent. Ik heb nooit begrepen waarom hij al snel ging hardlopen, enwel in die tijd zeer lange afstanden. Maar hij had er blijkbaar talent voor. Meer dan ik in ieder geval.

Beste Natasja en familie, Gecondoleerd met het verlies van je vader Hans. Ik herinner me hem nog zo goed als docent, collega, afdelingshoofd, en van de prachtige schaatstochten.

Lieve Ini, Natasja en Sabine, gecondoleerd met het verlies van Hans.
In de 70-tigerjaren keken jullie met Fred en Rosie, Evert en Boukje en Marianne en Piet naar de schaatskampioenschappen op TV. Eerst in een van onze woningen, later in een molen of boerderij.
Als de wedstrijden waren afgelopen gingen de mannen biljarten in het lokale café. Hans gaf zo aan de dames de ruimte om het eten klaar te maken. Zo was toen de rolverdeling. In de winter lag er toen nog ijs en hebben wij vele schaatstochten gemaakt. De Ronde Hoep was altijd mooi. In de zomer werd het schaatsen vervangen door wadlopen. Met horloge en kompas werd de tocht in kaart gebracht om later zonder gids te kunnen oversteken. Maar dat hebben wij uiteindelijk niet aangedurfd. Wel een overnachting op Engelsmanplaat met harde wind en water tot aan de rand van de tent. Ik herinner mij nog de opmerking van Hans dat hij eindelijk profijt had van zijn studie meteorologie. Hij had mij gedwongen de tent op te zetten met opening in de wind. Niet logisch. Maar binnen een uur draaide de wind 180 graden en begon het hard te regenen. Wij zaten droog in de opening van de tent terwijl de andere tenten vol regenden.
Hans en Ini hadden een huisje op Schiermonnikoog waar wij een weekje mochten logeren. Als tegenprestatie moesten nieuwe latten op de dakpannen worden geschroefd, zodat ze gezekerd waren tegen wegwaaien. Later is ieder zijn eigen weg gegaan. Hans ging graag weg om zijn experimenten in Europa en Amerika te uit te voeren. Daarbij is hij besmet geraakt door het marathonvirus. Een goed alternatief voor lange schaatstochten. Hans had geen rust in zijn lijf en verhuisde met Ini vele malen. In elke nieuwe woonplaats hebben wij ze bezocht. De laatste keer dus in Schiermonnikoog. Daar hebben wij dierbare herinneringen opgehaald. Dit jaar hadden wij weer een reisje naar Schier in gedachten. Dat gaan wij ook doen om met Ini over het leven en de dood te praten.

Marianne en Piet Kistemaker
Schagen

Beste Ini en kinderen,
Gecondoleerd met dit grote verlies van een mooie man en vader. Ik herinner me Hans van ons beider werk bij het Instituut voor Aardwetenschappen, maar de beste herinneringen bewaar ik aan onze vele schaatstochten. Met name de Nieuwkoopse Plassentocht, waarbij we wegschaatsen van de steiger van jullie huis de plas op en na afloop erwtensoep en bier. Onvergetelijk.

Familie, i.h.b. Natasja, mijn welgemeende condoleance met het overlijden van Hans. Ik heb hem aan de VU altijd enorm gewaardeerd om zijn heerlijke no-nonsense houding en zijn openlijke afkeer van dikdoenerij.

De families Vugts en Van den Broek konden het goed met elkaar vinden naar ik ervoer. Als Hans (en Ini) en mijn vader Ben (en moeder Ria) elkaar troffen dan was het gezellig en dan werd er gelachen. Ik zie als kind / puber een biertje voor mij, de lach van Hans en hoor verhalen over hardlopen, de wadden, Groenland, familie. enz. De contacten tussen hen werden op een gegeven ogenblik wel minder door de gezondheid van mijn ouders en de fysieke afstand denk ik. Het contacten tussen deze neven (en ook met een andere neef Vugts) inspireerde mij om zelf ook naar een warme band met mijn neven & nichten Van den Broek te streven. Ook inspireerde Hans mij bij mijn studiekeuze. Alhoewel ik niet fysische geografie ging studeren (slechts naar een open dag ging), koos ik wél voor de specialisatie luchthygiëne in Wageningen en volgde meerdere vakken meteorologie aldaar. Dat komt mede door Hans en ik weet niet of hij dat ooit beseft heeft. Inspiratie is ook niet voorwaardelijk, dat is het mooie. Anyhow, dank Hans en sterkte aan de familie die achter blijft.