Al heel lang zijn onze families bevriend met elkaar.

Op de trouwdag van mijn ouders, vandaag precies 55 jaar geleden, was de Har de getuige van mijn moeder.
Toen onze winkel in 1964, op de verjaardag van Har, geopend werd, had hij onze eerste toonbank vakkundig gemaakt, er zouden nog veel verbouwingen volgen in ons pand aan de Maasstraat.
Op de eerste bewegende beelden die er van mij zijn, zie je ook Har lopen met een nog kleine Harry op zijn arm op de camping in Duitsland.
Een paar jaar later werd Har de peetoom van mijn broer Eric, een taak die hij heel lang met speciale aandacht en liefde vervult heeft.
Op kinderverjaardagen van mijn klasgenootje Harry, eerst in de Sparrenstraat en later op de Jan Gijzenkade was Har samen met Cobie de gastvrije en regelende ouders.
Onze oudste dochter werd op de verjaardag van Har geboren.
En op alle feestjes, jubilea, uitzwaai-etentjes en borrels die Har graag voor zijn vrienden organiseerde waren wij te gast.
Een bijzondere vriendschap, daarom.....mede namens mijn ouders en mijn broer....dit gedicht.....

Dag Har......je was charmant en stoer
Bouwde hele huizen hoog vanaf de vloer
Jouw leven bestond uit timmeren en zagen
Je werkte met plezier en liep nooit te klagen
Zorgzaam voor de mensen om je heen
Jij was het liefst goed en vriendelijk voor iedereen
Een ondernemer was je in hart en nieren
Die naast het bouwbedrijf ook onroerend goed wist te bestieren
Ook de mensen om je heen hielp jij graag in zaken
Voor Astrid wist jij een mooie beautysalon te maken
En in een tijd ver voor Greetz en via Wattsap feliciteren
Hielp jij Bianca met haar Papierwinkel het ondernemerschap leren
Maar ook voor vrienden was je lief, hartelijk en gastvrij
Een bezoekje aan onze winkel ging nooit zonder een zoen voor mijn moeder voorbij
Originele kado's en bijzondere feestjes met aandacht bedacht
Har nam altijd de wensen en gevoelens van anderen in acht
Op Camping Heiloo daar was jij ook vele jaren
Met je Haarlemse vrienden en.....daar komt ie........hun kinderscharen
Later ging jij met Astrid naar Spanje om te recreëren
En ook daar wist jij weer gezelligheid te organiseren
Je vrienden ontving je daar met open armen en gastvrij
Maar al dat moois is nu voorbij......

Weet zeker dat er in de Hemel iets is te verbouwen
Dat Onze Lieve Heer op Har kan vertrouwen
Zonder mokken, in geruit shirt en petje op
Trekt Har een scheefhangende Hemelpoort uit het slop
Lieve Har, je laatste jaren waren voor jou en je gezin een hele tour
Maar we onthouden je zoals je was......charmant en stoer!

Jos Bulters junior

De eerste keer dat we Har ontmoet hebben, was tijdens de Meiendel buurtbarbeque in de zomer van 2011. Die BBQ was door Astrid en Petra georganiseerd en een groot succes. Har had het fotoboek van de verbouwing van het huis meegenomen en iedereen die het huis wilde zien, kreeg een rondleiding want hij was zo trots als een pauw en terecht want het was prachtig.
Kort erna kwam de diagnose Alzheimer, wat vreselijk dat zo`n lieve, sportieve en gezellige man als Har dit moest overkomen.
Zijn wereld werd kleiner en de gesprekken gingen moeizamer maar samen met zijn grote steun en toeverlaat Astrid, hebben we toch wat gezellige uurtjes met elkaar doorgebracht.
Lieve Astrid, kinderen en kleinkinderen, wij willen jullie veel sterkte wensen en hopen dat de mooie herinneringen jullie zullen troosten in het gemis.
Peter Bank en Wil Fortgens.

Wij hebben Har leren kennen als eigenaar van aannemers bedrijf Harmes en Johar Beheer en kwamen bij hem thuis op de Jan Gijzenkade om te praten over het huren van een huis die zij ook in beheer hadden.Ik vergeet nooit zijn enthousiasme over wat er allemaal mogelijk was in dat huis en liet voorbeelden zien van zijn eigen woning.Mede dankzij hem kon ik in een huis wonen wat al vanaf mijn 13 e jaar een wens was om later ook in zo´n huis te mogen wonen ( mijn kameraad des tijds woonde in zo´n woning, zijn moeder bakte zondags cake en dan gingen de schuifdeuren van de kamer ensuite open en mochten we in de voorkamer zitten geweldig vond ik dat ) wij hadden wat het onderhoud aangaat altijd een prettig contact met Har en ik sprak hem regelmatig.Wij mijn vrouw en ik hebben Har leren kennen als een toffe kerel en hij zal ook best een leegte achter laten bij zijn vrouw ,kinderen,kleinkinderen en familie maar de mooie herinneringen aan Har zullen er altijd blijven Har ik wens je een goede reis en wie weet komen wij later elkaar nog eens tegen.!!

Enige jaren geleden, toen ik leider van OG1 was, kwam Har tijdens de warming-up ineens op het veld naar mij toe lopen. Even een praatje en voor ik het wist, stonden we samen een bal over te schieten. Vond ik zo leuk. Over koetjes en kalfjes praten, maar het was wel duidelijk dat de ziekte wat schade bij hem had aangericht. Maar zo leuk om met zo’n topper uit het verleden even het leven door te nemen. Als kleine jongen stond ik naar hem te kijken in OG 1. Nou daar keek je wel tegenop hoor. Ook over vroeger praten en daar wist hij best nog wel veel van. Maar toen de wedstrijd bijna ging beginnen, vond ik het moeilijk om hem te vragen het veld te verlaten. Dat vraag je niet ! Ik heb onze verzorger gevraagd om Har met een paar lieve worden achter de hekken te krijgen. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om het te doen.

Hier moest ik deze week weer aan denken toen ik het vreselijke bericht vernam.

Harry, Bianca en de rest van de familie, er is gisteren prachtig afscheid van hem genomen. Hij zal dit met een glimlach hebben aanschouwd.

Sterkte de komende tijd.

Erik Bouman

Astrid, Bianca, Har en familie,
als echtgenote, als zus en broer moet het pijn hebben gedaan om man, vader, Opa, zo'n robuuste sterke man, de laatste jaren zo te zien veranderen. Helaas ligt zo'n lot niet in onze handen. Gelukkig blijven er nog veel goede herinneringen over om nooit te vergeten.
Ik ken Har al lang vanwege onze liefde voor het balletje bij onze club, op het veld en in de zaal.
Maar heel speciaal was onze ontmoeting tijdens verblijf in N.Guinea 1962 en wel op Biak waar ik aan boord van het landingsvaartuig L 9609 een peleton mariniers aan boord kreeg waaronder Har, heel bijzonder zo ver van huis, bizar maar heel leuk.
Hij wilde altijd nog eens terug naar N.Guinea, Sorong maar eigenlijk veels te laat maar met assistentie van Astrid is het toch nog een droomreis geworden.
Astrid, Bianca ,Har en familie gecondoleerd en veel sterkte bij deverwerking van het verlies.
Jan Smit

Dag Har...
Wat een verlies.
Sterkte Astrid Harrie en Bianca en gezinnen.
Rob