Vandaag dacht ik aan Harm-Jan! Ik zag een oude foto in de Emmerkrant van nu uit de jaren zestig van een demonstratie tegen de bombardementen van de Amerikanen op Indo China . Er stond een jongen op die me aan HarmJan deed denken maar ik denk dat t hem niet is. In die demonstratie liep ik zelf ook mee met mijn vriendin Ginie van Wieren. Ginie was een klasgenoot en vriendin van HarmJan op het gymnasium van het Gemeentelijk lyceum in Emmen. Ik zat daar zelf op de MMS. In de pauzes waren we vaak samen en zodoende leerde ik HarmJan kennen. Ben ook met Ginie op de mobylette wel eens bij hem thuis geweest in Schoonoord. De eersten die bij mij thuis kwamen toen ik geslaagd was waren Hj en nog een paar jongens uit die klas, ik mocht hem heel graag, hij was zachtaardig en ik kon zijn belangstelling voor politiek en voor literatuur wel volgen. Wie is die langharige zei mijn vader, ik zei : dat is HarmJan. Waag het niet om tuig te zeggen want dat is hij niet maar mijn vader zei direct; nee dat heb ik wel gemerkt. Haha, het is een leuke herinnering. Wij gingen ieder onze weg, en op een enkele keer na hoorde ik niets meer van HarmJan en Ginie ook niet. Tot enige tijd voor de coronacrisis ik ineens een mailtje kreeg van Hj of ik was zelf degene die hem gevonden had dat weet ik zo niet meer. Het was in elk geval in de tijd dat hij met pensioen ging en afscheid nam in Den Haag. Met enige regelmaat wisselden we mailtjes uit over boeken die we lazen etc. Je moeder heb ik niet gekend Marieke maar hij had t wel vaak over jou en verheugde er zich ongelooflijk op als jullie uit eten gingen. Tot in details vertelde hij wat hij dan gegeten had. Ik kreeg ook veel mee van de affaire en het bedrog met een vrouw in Afrika. Ik probeerde hem te waarschuwen maar hij was tot over zijn oren verliefd. En ik drong niet tot hem door. Ik vond het heel pijnlijk dat gewetenloze mensen hem zo konden bedriegen toen hij op zijn kwetsbaarst was.
Op een zeker moment kreeg ik steeds onbegrijpelijker mailtjes van hem, en op een bepaald moment gaf hij geen antwoord meer. Ik heb me vaak afgevraagd zou HarmJan nog leven? Maar ik had niet eens een adres alleen het mailadres. Vandaag na het zien van die foto waar herinneringen aan hem aan kleven ging ik zoeken en vond zodoende zijn overlijdensbericht en de mooie foto ( Hj met kort haar) het is al twee jaar geleden. Maar mensen kunnen dood gaan: ze duiken toch van tijd tot tijd op bij de levenden, zoals nu bij mij. Marieke ik condoleer je nu en hoop dat ik een beeld van de jonge HarmJan heb kunnen schetsen al is het summier, voor je, waar je wat aan hebt.
Met dierbare herinnering aan Hj,
Groet van Lucie Blomsma uit Emmen.
