Wat hadden we een “mooie” dag gisteren, we zijn blij dat we op zo’n mooie manier afscheid hebben kunnen nemen van papa!
Iedereen bedankt voor jullie medeleven!

Op een stille dag ontmoette ik Harrie bij het benkske, zijn Benkske. Ik was er voor het eerst en we raakten aan de praat. Over vroeger. De kersenveiling speelde een rol in ons beider jeugd en ook het Loo. Hij vertelde me over zijn ziekte en dat zijn geheugen hem soms in de steek liet. Een ontroerende ontmoeting. Ik kon hem alleen maar sterkte wensen. Sedertdien kom ik geregeld voorbij het benkske en 't buukske. Ik wens de familie sterkte met hun verdriet.
Frans Nagel

Tijdens onze overpeinzingen komen er natuurlijk veel herinneringen aan Harrie naar boven, hier delen we er een paar met jullie:

Harrie was duidelijk 'de derde in het gezin'. Vroeger thuis in het gezin hoorde je hem heel vaal zeggen "En ikke?" Hij was kennelijk bang dat hij vergeten zou worden. Z'n moeder stelde hem dan altijd gerust met de tekst: "Ja, gij ôk!
***
Een keertje was Harrie ziek terwijl hij 'de catechismus' moest leren. Moeder geloofde hem niet, dus hij zat met zieke hoofd boven z'n boeken toen hij moest overgeven. Tussen het overgeven door zei hij nog snel "En gullie dacht toch dà ik streek hai".

Ik zal nooit vergeten hoe Harry , over het muurtje heen schreeuwde dat er een pakketje binnen gekomen was van de Large voor mij ...

Gecondoleerd
Groetjes Niels

Dag Harrie , goede reis.

Voor familie en vrienden , sterkte gewenst met het verlies van Harrie.

Ton van der Palen en Annet van Doorn