Lieve Alie,
Zo'n eerste kerstdag alleen is niet gemakkelijk, maar bedenk dat Harry vast met liefde en compassie op je neer kijkt vanuit betere oorden. Wij zullen op eerste kerstdag een kaarsje voor onze grote moedige vriend aansteken en aan hem (en jou) denken vanuit ons tijdelijke appartement in Hoorn.
Emile en Marja

Lieve Alie,
Dit jaar de Kerstdagen en het jaar 2016 afsluiten zonder Harry. In gedachte zijn wij bij jou en hebben het over Harry. We hopen dat je deze dagen omringd zal zijn met familie en dat 2017 een jaar zal worden zonder pijn. Met jouw optimistische houding zal dat lukken en wij wensen jou daarbij veel sterkte.
Hartelijke groeten, óók aan Johan.
Karel en Mary.

Wij bezochten dhr. en mev. Bakker namens de kerk.De eerste keer ging ik alleen maar dhr. Bakker vond het leuk als mijn man ook mee kwam.Ze konden gezellig praten over varen, wat hun beider interesse had.
Wat ons erg verwonderde was het optimisme van dhr. Bakker , ondanks alle tegenslag met zijn gezondheid bleef hij een vrolijke man waar wij graag op bezoek kwamen.
We wensen mev. Bakker heel veel sterkte met dit grote verlies.

Jan en Janneke Dorst

Een super lieve buurman, hij was altijd in de weer in en rond om zijn huisje, maar ook voor anderen ,stond hij altijd klaar .
En stapel gek op zijn vrouw.
Jammer genoeg uit het oog verloren,maar niet uit het hart.
Lieve Alie heel veel sterkte.
Dick en José Witteman(Vliegeniersweg 12,Sassenheim)

Wij woonden in Sassenheim met aan de voorkant alleen een voetpad. Daar liep elke dag een man met 2 honden langs, en al snel zwaaide hij vrolijk als wij in de keuken stonden. Toen wij ook een hond kregen werd het contact meer. Eerst een praatje over de honden, maar ook over de tuin en over zijn vrouw Alie. De praatjes op straat werden zo lang dat we bij elkaar op de koffie gingen. Het contact bleef ook toen we allemaal verhuisden: Alie en Harry naar Noordwijk en wij naar Voorhout. Toen Harry ziek werd en langdurig in ziekenhuizen en verpleeghuizen verbleef gingen we op bezoek met Alie. Waar wij het nog vaak over hebben is dat wij een keer aan Harry vroegen toen hij in Wijkersloot boven op een klein kamertje lag en naar ons idee alleen maar een stukje lucht als uitzicht had: 'Harry, verveel jij je nu nooit?' En Harry zei uit het diepst van zijn hart: 'neen, geen moment". Wij zijn Harry altijd blijven zien als een stoere man met een ondeugende blik wiens ogen gingen twinkelen als hij het over zijn honden (en katten) had.
Emile en Marja

sterk, moedig, verhalend, innemend
en blijvend optimistisch
zo herinneren wij ons Harry

Joke en Piet