Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Het was een geweldig team: Hartmut, Henk, René, Dominique, Geert (+ Jaap, Rens en Bas die ik toentertijd niet in dit misschien wat 'eery' beeld verwerkt heb. Hartmut's voortdurende stimulans om visueel te minimaliseren en associeren ('Wat vertelt nog het verhaal? Kan er nog wat weg?') en inzoomen, inzoomen, inzoomen hebben mijn ontwerpbewustzijn enorm ontwikkeld. Zijn hilarische uitspraak "Und jetzt … kommen die Kamele" blijft me altijd bij. Dank.

Ik liet jullie Kopenhagen zien, de mooiste expo van Louisiana en we reden langs de 'Deense riviera'. We zochten naar steentjes die eendjes werden, net zoals de houten die je kocht. Hier aten we, borden in de hand, direct van het kampeer pitje. Op het strand, in de zomerregen. En terwijl onze borden met pasta snel leger werden bleef jij maar kletsen en kletsen en kreeg je steeds meer soep. Dank voor alle leuke herinneringen Hartmut. Proost!

Lieve Hartmut, dank voor je mildheid, voor je humor, voor je lach, je liefde en voor je scherpe blik. Gericht op verbinding en op verder komen dan waar ik alleen zou zijn gekomen. Je zag, je toonde je interesse en je gaf richting vanuit een open blik. Je ogen straalden altijd en gaven mij vertrouwen.

En, je bent er gewoon nog.

Liefs, Jeroen



De foto maakte ik zo'n 35 jaar geleden

Bedankt voor alle mooie gedachten, overwegingen, creatieve momenten en avonturen van eentje. Ik hoop dat eentje nu niet in zijn eentje over is. 🌸

Liefs van mij