Vandaag is het alweer 3 jaar geleden.

Fijn om met jouw mannen en lieve familie hierbij stil te staan.

Met een glas witte wijn geproost en ik denk aan jou met een glimlach.

Wat zal ik je missen! We deelden de hoogte- en dieptepunten in ons leven. Verhuizen , trouwen, kinderen, dopen, werk, je boek. En nu ben je er niet meer. Dit ziekteproces ging veels te snel, werd een ongelijke strijd. Ik mis je nu al. De gezelligheid, onze gesprekken, diepgaand en eerlijk. Onze wandelingen in de buurt en via de telefoon.

Je bent er niet meer, maar in mn gedachten hou ik nog hele gesprekken met je.

Je was een voorbeeld voor me. Geen poeha, verzorgd, geïnteresseerd en recht door zee.

Je was een prachtmens, je blijft een pracht mens, Rust zacht lieve Heid.

Ach Heidy, wat een verdrietig bericht. Mijn vriendinnetje van de middelbare school overleden. Dierbare herinneringen aan onze vakantie samen in Bled, Slovenië, in 1986. Vooral je schaterlach staat me nog bij. Daarna elkaar uit het oog verloren. Lang geleden, maar niet vergeten.

Rust zacht lieve Heidy.



Clea Witteman