Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Het is straks al weer 15 jaar geleden . Elk jaar wordt het moeilijker weer een jaar zonder onze geliefde pake. Ik hou zoveel van u! Woorden schieten te kort en de tranen in mijn ogen. Je bent voor altijd bij ons en dat zal nooit veranderen! Ik heb een tatoo jou lievelings bloem♡ en Wat had ik je graag voorgesteld aan onze kleine man. Wat had je trots geweest. Ik heb hem vernoemd naar jou. Je hebt ons zoveel liefde en kracht gegeven ik zal je nooit vergeten! Ik let goed op mem sam en tante roef. Ik zal er altijd voor ze zijn! Netzoals jij er altijd was voor ons.

Ik mis u pake elke dag♥️

Happy birthday in heaven.

Elke keer was het bijzonder ... nog steeds rond rijden in de Opel.
Maar nu ... 2016 het was over .... Hij reed nog steeds maar was zo oud en zoveel 'gebreken'. Nu staat de auto bij Samir .... hoop dat hij deze weer kan 'maken' en wie weet rijd hij er straks in rond.
Het blijft bijzonder ... want wat heeft die auto ons veel veilige kilometers opgeleverd en in zoveel landen en op zoveel plaatsen gebracht.
Vanaf een wolk heeft ome Henk het vast kunnen zien allemaal ......

He,

Alweer een jaar voorbij. Een jaar waar veel is gebeurd, maar dat de zon weer gaat schijnen. Een jaar dat de kleine man in Drachten woont.

Doe de groeten van ons in de hemel aan iedereen die wij moeten missen.

bedank kaartje met de post gehad. Kleine man werd er verdrietig van. Man we missen je.

En tante Roef al in de auto zien scheuren. Wat is ze blij met de auto, alleen hadden wij het graag anders gezien. De kids zijn ook terug van kamp ook hadden ze hun boekje mee. Sam heeft nog verteld over zijn pake, maar ja dat hoef ik ook niet te vertellen.

Hoi,

Hier een berichtje van mij. Wat gaat de tijd toch snel, maar wat lijkt het nog kort geleden.
Wat heeft onze kleine man het goed gedaan niet op het afscheid van "zijn" pake. Voorgelezen voor al die mensen hoe hij het vond bij zijn pake en tante, hoe geweldig hij het altijd vond. Afgelopen donderdag heb ik hem weer bij jullie gebracht en wat zat hij onwennig bij mij op schoot. Alles is gewoon even anders, even weer de kat uit de boom kijken, even aftasten hoe het nu is met een lege stoel. Heb al even gebeld en het gaat goed, ze vermaken zich prima met zijn tweeen, gelukkig maar. Maar toch het zal voor ons allemaal nog wel even wennen zijn zo met die lege stoel en een verhaal minder. Niet even kletsen over het huis en de verbouwing waar ome Henkie mee zou helpen of de trouwerijen die geweest zijn en nog komen. Maar ik weet zeker dat er vanaf een wolkje wordt meegekeken.

Dikke knuff Antoinette