Lieve kinderen en kleinkinderen,

Jullie (schoon)moeder en oma zal in mijn herinnering blijven als die lieve, zachte tante, zus van mijn vader. Als kind kwam ik soms met ons gezin bij jullie op de boerderij; dat leek zó ver van huis! Ome Jan, met zijn typische Heuvense taaltje en zijn dikke sigaar... tante Hentje, met haar zachte stem. Beetje raar verhaaltje, maar ik vond het altijd spannend om naar haar tong te kijken, die iets te groot leek om goed in haar mond te passen.... Mijn zoon Ruben had daar als kleuter ook last van!
Veel later, aan de telefoon was haar stem zó zacht, dat je je echt moest inspannen om haar goed te horen. Mijn vader genoot van die telefoongesprekjes; hij bleef zo op de hoogte van wat er tussen de zussen besproken was, toen het voor hen te moeilijk werd om elkaar op te zoeken.
Inmiddels is mijn vader ruim een jaar geleden overleden en was hij op een bepaalde manier een voorbeeld voor Hentje, die het leven zo ook lang genoeg vond.
Ik vond het fijn om in de laatste weken nog even bij haar te zijn geweest. Ik ben intens blij dat - zoals jullie het al beschrijven - haar verdere pijn en ongemakken bespaard zijn gebleven. Het gemis zal er voor jullie niet minder om zijn, maar er is meer ruimte om juist alle fijne herinneringen de boventoon te laten voeren.

Lieve groet en tot morgen,

Ria Pasman