Mit großer Bestürzung habe ich gelesen,daß du schon 2009 gestorben bist.
Es tut mir so unendlich leid für deine Familie.
Ich habe dich in den 80iger Jahre in Budapest auf einem Campingplatz zusammen mit deinem Freund Wim kennegelernt.
Es war eine unbeschwerte und schöne Zeit. Du wirst mir immer als ein guter Freund und Zuhörer in Erinnerung bleiben.
Schlaf gut mein Freund
Ellen aus der ehemaligen DDR

Beste familie en vrienden.

Pas na meer als 40 jaar zie ik dat Henk niet meer leeft.
Die kwam even binnen.
Hij zat bij mij in het leger, lichting 78/5.
In Leiden, Henk zat tussen de Limburgers en de Groningers in.
Hij vond het helemaal prachtig, ik was toen al altijd verkouden en Henk was toen al ongerust.
De kamer naast ons zaten van die etterbakken.
Henk besloot om maar eens bij hun onder de lakens te gaan poepen.
Hebben we prompt gedaan!
De dag daarna stonden we met blauwe ogen op appel.
Maar dat hadden we er graag voor over.
Wat een gast was Henk!
Altijd opkomen voor de mindere!
Altijd relax met zijn gitaar.
Hij heeft ook mijn leven gered!
Ik lag in het legerhospitaal met 42 koorts.
Niemand keek naar mij om, alleen Henkie kwam op
bezoek en belde meteen 112.
Ik heb daarna 5 weken in het zh gelegen.
Henk is nog een keer naar Lanaken in Belgie geweest waar ik toen woonde, liftend uiteraard,met zijn gitaar.

Net nu mijn leven weer een beetje op de rit is, lees ik dit.

Zal en ben hem nooit vergeten.

Theo Coumans.
Brederodestraat 18.
6182 be.
Elsloo

Beste Famalie
Hierbij onze oprechte deelneming
Wij wensen jullie veel sterkte met het verlies van Henk
Emmie en Nartien van de Ven

Toen ik het bericht had gehoord dat Henk overleden was, kon ik het niet geloven.
Nu al bijna een jaar geleden...Ik denk er veel aan...hoe had het er zo ver kunnen
komen? Ik dank u Henk, voor alles dat u voor mij heeft gedaan. U was degene die in mij
geloofde en me moed insprak.
Ik zal u nooit vergeten, mijn stagebegeleider van de Walnoot......
Rust zacht .....

Lieve Henk,

We moesten je al missen bij de Flintstones, maar nu nog veel meer! Wat een schrik.
Je hebt heel veel voor ons en vooral Noa betekend, waarvoor ons dank en waardering.

Noa,
Judith, Peter en Joël van de Pieterman

Lieve Henk,
Wat hebben er ontzettend veel mensen lieve, mooie, ontroerende en recht uit het hart geschreven boodschappen over jou aan ons geschreven. Kon je ze nog maar lezen denk ik regelmatig, wie weet had je dan een andere beslissing genomen. Al die lieve woorden zijn voor ons een grote steun. Aan de andere kant maken al deze reacties het voor mij moeilijk te begrijpen, hoe je die laatste definitieve stap hebt kunnen zetten. Er waren immers zoveel mensen om je heen die je waardeerden en je een erg warm hart toedroegen. Ik heb je een heel eind kunnen volgen en begrijpen in je worsteling, waarbij je vocht en steeds weer bovenkwam. Toch ben je me dat laatste stukje ontglipt. Ik voel me alsof er een stuk van me is afgerukt.
Lieve Henk, ik gun je de rust waarnaar je zo verlangde, maar ik mis je zo ontzettend.....
Een dikke knuffel, je zusje

Ik mis je...

Lieve Henk,

Bedankt voor alles wat je voor Ariënne hebt betekend. Jij begreep zo goed wat ze nodig had en mede door jou heeft ze leren communiceren.Jij hebt altijd in haar geloofd en dat heeft haar wereld groter en waardevoller gemaakt.
Zoals je zelf altijd tegen Arie zei:
een heeeeeeele dikke KUS (en nog één) van Ariënne voor jou
We zullen je missen.

Henk, ik zal je missen

Drie jaar lang heb ik met je gewerkt op de Walnoot. Ik heb vele herinneringen aan je, maar wat ik nooit zal vergeten, is dat je vrijwel elke dag op dezelfde manier binnen kwam op je werk: in een eeuwig blauw t-shirt (of bij kouder weer een blauw vest, of een blauwe trui), een spijkerbroek en wandelschoenen. Dit was toen al jaren je \'werkoutfit\'. Dacht ik, want tijdens een etentje met collega\'s kwam je ook in deze outfit het restaurant binnen. Alleen je wandelschoenen had je vervangen voor een ander exemplaar...

Mijn stagebegeleider, mijn afstudeerbegeleider, mijn collega. Henk, wat heb ik veel van je geleerd. Rust zacht.