Lieve Henk,

Jou leerde ik kennen toen ik Marcels familie leerde kennen. Je hoorde bij de familie zelfs een beetje bij hun gezin. Jij, Martje en de kinderen waren zo hecht met Pa en Ma. Jullie waren de “Peet” Oom en en Tante van Marcel en Ronald.
Er waren vele etentjes, feestjes en jullie waren ook altijd op de haven wanneer we daar bij ma en pa kwamen. Op die manier maakte jullie deel uit van ons leven. Toen wij trouwde heb je onze trouw film gemaakt. Je hebt je uren langs de route gelegen om ons te filmen, alleen besloot de koetsier een andere route te nemen. Je had een goede spot gezocht zodat je het perfecte plaatje kon maken en daar lag je, bloedheet weg te puffen tot wij langskwamen, voor niets dus want wij kwamen nooit. Het is ondanks dat een prachtige film geworden.
De dag dat Marvin werd geboren was jullie open huis in Zoetermeer nadat jullie uit Voorburg in Zoetermeer kwamen wonen. Ma en Pa zijn op weg naar jullie bij ons langs geweest om hun eerste kleinkind te bewonderen en bij jullie vol emotie opgevangen.
In dat huis heb ik een van de mooiste herinneringen aan je. Het was kerst en we vierden dat met zijn alle bij jullie thuis. Marvin was ondertussen een peuter, vond jullie honden spannend, hij vond het eigenlijk allemaal wel spannend. En toen we eenmaal aan tafel zaten leerde jij hem iets geleerd wat hij lang heeft volgehouden. Iets dat e ook door andere leden van de familie menigmaal is herhaald in latere situaties. Na het hoofdgerecht pakte jij je mes en vork en stookte Marvin op om dat ook te doen en ging roepen “wij willen ijs” waarbij je ritmisch met het bestek op tafel sloeg. Prachtig vonden jullie dat, Marvin vond het geweldig en jij genoot van Marvin. Ik kan jullie nog zo zien zitten. Jij met een grote smile op je gezicht en Marvin gieren van de lach en terwijl fanatiek meedoen met jou.
Het huis waar wij nu wonen, hebben we aan jou te danken. In een overspannen markt waren wij al lang op zoek, maar konden niets vinden. Jij hoorde dat de bewoners van dit huis een ander huis hadden gekocht. Zo kon ik voordat het huis op de markt was en een makelaar was ingeschakeld bij hen aanbellen of wij het mochten kopen. Toen we het eenmaal hadden gekocht kwam je tijdens de verbouwing regelmatig even langsfietsen om te kijken hoe het ging.
Henk, dank je wel voor alles! Ik heb genoten van mijn gesprekken met jou, die vaak net iets anders waren en iets dieper gingen.
Rust zacht, ik hoop dat je het goed hebt waar je bent, dat je weer bij Martje bent. Doe Marvin de groetjes en zet daar samen nog een keer de boel op stelten, we missen jullie.

Voor Karin en Ellen en iedereen die Henk liefhad:
Wij wensen jullie veel sterkte en mooie liefdevolle herinneringen aan de sterke, krachtige en liefdevolle man die hij is geweest.

Katja van Berkel.
(PS foto van voor het digitale tijdperk (2000) met kerst aan tafel bij Henk en Martje)