Lieve mensen,
ik ben een van de kameraden van het Politiek Dienstweiger Kollektief. We hebben veel meegemaakt. Ik stuur wat foto's mee waarop te zien is dat we ook veel plezier hadden. Misschien hebben jullie ze al. De fotosessie die gemaakt is als grap, laat ook een Hennie zien met zijn vastberaden vuist omhoog. Een man met principes. Ik ben er trots op dat we dat gedeeld hebben.
Hennie had een mooie en diepe bulderende lach. Altijd in voor grappen en humor. Ik liep vaak, zoals te zien op de foto's, naast hem. Ik zocht hem ook op omdat het altijd - ook bij serieuze zaken - leuk met hem was.
Ik schrijf dit in tranen, omdat ik steeds nog pissig ben dat hij een jaar de bak in moest voor zijn principiële dienstweigering. Ik zou hem dat jaar nu zo graag gegund hebben. Voor hem is het nooit verloren tijd geweest. Hij introduceerde het 'zelf-interview' dat in de krant geplaatst werd. Hij bleef ons bestoken met zijn doorwrochte analyses en aanwijzingen hoe we verder moesten gaan.

We zijn hem gaan ophalen toen hij vrij kwam, ook Willy. Toen ik terugkeek naar de spaarzame foto's daarvan zie ik nog een jonge Leo, en de 'Brom'-familie zoals ik dat in de afgelopen dagen hoorde. Ik koester de vele beelden, herinneringen en emoties die terug komen.

Ik wens jullie allen, en speciaal aan Angeline, Tamar en Wimer, heel veel sterkte.

Wim van der Grinten
w.van.der.grinten@ioi.nl