Zolang als dat ik leef is oom Hub ook al in het leven van mijn moeder en dus in dat van mij. Oom Hub was altijd erg lief voor mij en mijn broertje. De laatste keer dat ik hem zag was bij Interdiam, hij was nogal verbaasd over hoe groot ik al was geworden! Afgelopen vrijdag kon mijn lieve mama helaas niet bij de uitvaartceremonie zijn waardoor het voor mij en mijn broertje nog belangrijker werd om wel te gaan. Ik vond het erg mooi en de verhalen en anekdotes van tante Lilian vertelden precies hoe oom Hub was. Ik ben oom Hub vooral dankbaar voor alles wat hij voor mijn moeder heeft gedaan. Ik wens tante Lilian en de kinderen/kleinkinderen veel sterkte de komende tijd.

Liefs,
Lisa Souhoka

Hub, kort na de plechtigheid in het OLT in Eibergen zit ik in De Libertijn achter mijn laptop te schrijven. Geen klanten en dus even tijd voor herinneringen. En ik heb veel mooie herinneringen aan je, je hebt ook mijn leven zo'n twintig jaar kleur gegeven. Ik hield van je eigengereidheid, dat scherpe stemmetje van je met een licht Brabants accent, je aangeboren neiging tot polemiek, je soms onbetamelijke dronkenschap. We zijn nu een jaar open. Ik herinner me nog goed dat jij vorig jaar met de kermis ons hier alleen kwam opzoeken. En de keer dat je fronsend de rekening bekeek na een etentje bij ons. Een rekening zonder enige specificatie. Ik wees je op het totaalbedrag en het aantal mensen dat daarvoor had gegeten. Je antwoordde met een grijns. Het laatste jaar heb ik ook een broze Hub leren kennen, een kant die ik niet van je kende. Maar het past goed bij iemand die van zijn kinderen hield op de manier zoals Lillian dat tijdens de plechtigheid verwoordde. De plechtigheid was stijlvol, met precies de juiste toon van Lilian. Als liefhebber van kunst en dus detail zou je dat goed hebben gedaan. Alhoewel, er zal wel weer wat aan gemankeerd hebben. Hub, ik ben blij dat onze levenspaden elkaar hebben gekruist. Het glas zal nog vele malen worden geheven terwijl jouw naam wordt genoemd, gevolgd door de vele verhalen die dat oproept. Ciao.

Als ik aan Hub denk, ga ik een aantal jaar terug in de tijd.
Dan denk ik aan de gezellige momenten bij ons café-restaurant op het terras.
Zie ik je als een grappenmaker voor me met je wenkbrauwen trucje.
Hoor ik je hard lachen, en luister ik als kind zijnde, naar al jullie spannende verhalen.
Zie ik ons buiten het plannetje smeden en spreken we met zn allen af dat iedereen voor de eerst volgende keer een liedje moet instuderen om die vervolgens met z'n allen te gaan zingen op een gezellige zomeravond.

Nu hebben we het laatste lied speciaal voor jouw gezongen.
Niet kniezen, Niet zeuren.
Rust zacht Hub, Goede reis.

Bijdeze wil ik alle nabestaanden nogmaals heel erg veel sterkte wensen.
Liefs, Marouk

Liebe Lilian,
unser aufrichtiges Beileid möchten wir Dir auf diesem Weg ausdrücken.
Wir werden Hub in Erinnerung behalten, wie er uns auf dem Foto
der Karte anlächelt.

Gisela und Bernd
Nicole und Daniel