Ik leerde Ietje kennen toen ik nog thuis woonde en het niet gemakkelijk had. Ik was bij haar altijd welkom voor een kopje thee en om mijn verhaal te doen. Ik was 11 jaar jonger dan zij maar er ontstond een leuk contact. Ik paste wel eens op de kinderen als zij weg moest. Toen ik in 1987 trouwde was Ietje met de kinderen aanwezig en zij staan nog op mijn huwelijk dvd. Daarna verhuisde zowel zij als ik naar een andere kant van Nederland en helaas, zoals dat gaat, verwaterde het contact. Vorige week was ik de boekenkast aan het opruimen en kwam haar gedichtenbundel tegen uit 1987 die zij mij kado gaf voor mijn huwelijk. Voorin heeft zij nog een stukje geschreven. Naar aanleiding daarvan nam ik mij voor om haar weer eens op te zoeken en tot mijn grote schrik las ik van haar veel te vroeg overlijden. Dat nu juist zo'n lieve vrouw door zoveel pijn en verdriet werd getroffen. Ik ben er werkelijk al dagen mee bezig in mijn hoofd. Lieve Ietje, rust zacht, ik zal je nooit vergeten en ga deze zomer een mooie bos bloemen brengen naar jouw laatste rustplaats.Met heel veel liefs van Jackie en Alex.
