Strijdbaar
Tot het einde
Doorgaan.....

Wij zullen doorgaan
Tot het einde

Vaarwel Brother.

bedankt dat ik u heb mogen ontmoeten & tot weerziens...

Henki, bedank voor je oprechte vriendschap. En bedank voor alles wat je heb gedaan voor de Antilliaanse gemeenschap hier in Nederland.
Ja een glimlach, omdat ik jou heb mogen leren kennen.
Rust zacht.
Yvette Cijntje

Motivatie, enthousiasme en creativiteit dat is wat je uitstraalde. Onverminderd al die jaren dat we samen zij aan zij stonden binnen het GAO. De organisatie van medewerkers die zich richtte op meer diversiteit binnen het personeelsbestand van de gemeente Rotterdam.
Het was een voorrecht om je te leren kennen en om met je samen te werken.
Niet huilen omdat je er niet meer bent is niet eenvoudig. Maar overeenkomstig je wens zal ik glimlachen omdat je er was.
Waka bun, vaarwel oude strijdmakker.
Carlien Kortram

Mooi mens,
Ignacio in zijn bescheidenheid, altijd verrijkend en dienstbaar aan de gemeenschap.
Ignacio ken ik uit mijn periode bij de SWA, Stichting Welzijnsbevordering voor Antillianen en Arbanen in Rotterdam. Ignacio hield SWA gevraagd en ongevraagd op de hoogte van wat op de politieke agenda van," toen nog", de deelgemeente Feijenoord stond. Wanneer dat direct of indirect betrekking op de Antilliaanse en Arubaanse gemeenschap, binnen die deelgemeente, had. Dat vond Ignacio zijn rol, zijn verantwoordelijkheid en zijn verplichting naar zijn achterban toe, die hem zo dierbaar was en hem oprecht en belangeloos ontroerde. Ignacio deelde waardevolle en steekhoudende informatie en adviezen die hij rijk was altijd in rust en met bedachtzaamheid. Wederzijds respect, een goed inzicht en kennis van zaken vormden voor hem de basis om tot een adequatie en slagvaardige aanpak van het probleem te komen. Ruis en stemmingmakerij ging hij bewust uit de weg.
Ignocia is in 1979, zijnde een maatschappij bewuste en mens liefhebbende jonge man in de twintig, als een van de initiatiefnemers direct betrokken geweest bij de ontwikkeling en oprichting van SWA.
Saludos en rust zacht mooi mens, de kennis die jij gedeeld hebt blijft de gemeenschap rijk.
Henry Breeveld

Lieve Boutje, mi lobi brada,
Voor mij ben je Boutje gebleven, sinds onze ontmoeting 1973 op Curaçao. Jij en je Volkswagen onafscheidelijk. En er ontstond een onuitwisbare vriendschap , later met Marianne erbij. De geboorte kaarten van je jongens Ruben en Ryan, altijd weer een kaartje wederzijds. We zagen en hadden geen contact frequent, maar nooit uit het HART. Mijn 70 ste verjaardag wilde ik met jou erbij vieren en je belde mijn dochter persoonlijk op om te vertellen hoe je ervoor stond. Dat was schrikken en slikken. Van dat moment af werd ons contact regelmatig, je gaf mij updates en ik bezocht je. Toen werd het stil.... en besefte dat ... Dank je wel mi lobi wan voor deze herinnering.
Wat mij altijd zal bijblijven is je LACH, want er was altijd eerst die Lach en dan je brasa. Zo zal ik je herinneren. En zoals je zegt: Huil niet omdat ik er niet meer ben, maar glimlach omdat ik er was". Vaarwel bijzonder Mens en een goede reis, terug .
Marianne, Ruben & Ryan en overige Familie heel veel sterkte,
Nadiah Waggelmans

My friend Ignacio,
13 jaar hebben we samengewerkt bij de voormalige deelgemeente Feijenoord in Rotterdam. Wat hebben we leuke momenten gekend. Op zijn tijd lachen, maar ook serieuze zaken. Ik zal jouw glimlach altijd blijven herinneren. Wat een leuke mens was jij zeg!!!
Rust in vrede my friend. weet dat je vrienden hebt die jou altijd zullen blijven herinneren.

Aydin Gundogdu