Lieve Ina,

We hebben je al wat jaartjes gekend. In onze herinnering was je een kordate vrouw, die in een zo kort leven, zo veel heeft meegemaakt. En alles toch maar in je eentje wist op te lossen.
Ik heb je voor het eerst ontmoet bij de gemeente Moerdijk middels wederzijdse vakantieverhalen over Italië en hebt je me weten over te halen, om ook intens te gaan genieten van de Marche. De woorden die je uitte tijdens onze ontmoetingen toen je besloten had permanent in de Marche te gaan wonen, spraken alleen maar liefde uit over deze prachtige streek. Je had gelijk, we zijn er ook intens van gaan houden.
En wat hebben we met z'n drietjes genoten toen besloten bijna elke maand bij elkaar te komen eten. We probeerden elkaar af te troeven. Jij met je Italiaanse keuken en ik met mijn Franse keuken. Je had altijd veel medelijden met Hans, die bij mij maar zo af en toe een toetje krijgt en jij dat erg oneerlijk vond. Iedere keer dat we bij jou waren, zorgde jij voor een werkelijk zalig menu met een nóg zaliger nagerecht, speciaal voor Hans. Hij is je daar innig dankbaar voor.
Toen ik in het ziekenhuis kwam te liggen en in eerste instantie werd medegedeeld dat ik nog maar drie weken te leven had wanneer er niet zou worden ingegrepen, heb je Hans enorme steun gegeven. Je wist hem steeds weer op te beuren, waar ik je innig, héél innig dankbaar voor ben. Dat je liever geen contacten wilde hebben toen het verdict over je was uitgesproken, neem ik je niet kwalijk. Ik had hetzelfde gevoel, toen het mij werd medegedeeld.
Jouw positieve instelling en kijk op het leven, hebben niet alleen ons, maar ook vele anderen, denken wij, een stimulans gegeven om te vechten en door te gaan met het leven. Het is jammer dat jouw leven relatief gezien zo kort is geweest. Zo oneerlijk!
Ina, je was voor ons een bijzondere vriendin. We zullen je missen en nog vaak liefdevol aan je denken.

Gerrie en Hans