Familie van Ineke, van harte gecondoleerd.
Ineke en ik ontmoetten elkaar voor het eerst in 1969 op de Frederik Mulleracademie. Daarna liepen onze levens soms volledig uiteen en dan onverwacht ontmoetten wij elkaar toch weer. We werden collega's bij de PBC in Groningen , kwamen elkaar daarna weer tegen in Zwolle en verloren elkaar toen lange tijd uit het oog. We hadden een gezamenlijke vriendin, Julia, en via haar bleven we van elkaars bestaan op de hoogte.
Ineke werd ziek. Mijn man, Hein, kreeg een vergelijkbare diagnose in 2008. We kwamen elkaar weer tegen in het UMCG. Hein overleed in 2012. Met Ineke ging het gelukkig nog heel lang goed. Julia werd een oude, vergeetachtige dame en dat bracht Ineke en mij weer dichter bij elkaar. Samen gingen we af en toe op bezoek bij Julia in Steenwijk. En tijdens de autoritten leeden we ook elkaar weer beter kennen.
Het is verdrietig dat er nu een einde aan Ineke haar leven is gekomen. In onze laatste contact gaf ze aan hier vrede mee te hebben. Dat zal zeker een troost zijn voor haar familie.
Hilly Hoekstra

Beste familie van Ineke,
Allereerst wil ik mijn medeleven betuigen met het overlijden van Ineke.
Ik las de overlijdens advertentie in de NRC/Handlesblad en schrok ervan, temeer daar ze 3 jaar jonger is.
Ik heb haar in Groningen leren kennen in de bibliotheek opleiding en ben haar daarna uit het oog verloren.
Ik wens ook vooral haar kleinkinderen en zoon veel sterkte met dit verlies. Ze is vast een leuke, lieve oma geweest!
IK herinner mij haar als een zeer vrolijke, opgewekte bibliotheek collega, en wens u allemaal heel veel sterkte en steun aan elkaar.
Met veel hartelijks,
Marijke G.H.Moens

beste jouko,

ik heb je slechts een of twee keer ontmoet, heel lang geleden....ineke en ik hebben heel lang geleden samen een meditatiecursus gedaan in Willemsoord....we reden toen altijd samen heen en terug....ook heb ik ooit mijn horoscoop laten trekken door ineke....wat bijzonder was dat ze op een gegeven moment zei: heb je nog contact met je vader,.....ik kan hem nergens vinden.....ik schoot vol, omdat mijn vader overleed, toen ik 6 was....ik heb dus goede herinneringen en je moeder.....wens je veel sterkte met het verlies én met je rouwproces.....wat ik je ten diepste wil meegeven is: neem de tijd, en vind het niet raar/lastig, dat het soms ineens de kop opsteekt... heb ik ook nog soms na maar liefst 68 jaar!
frans kuijpers

Wij, mijn man en ik, hebben samen met onze 2 zonen met Ineke en Jouko samengewoond in “Klein Wetsinge” (Groningen) in de jaren 80, waar we samen een oude pastorie opknapten. Het was een Intense tijd waarin we met z’n allen werkten aan het vormen van een kleine Osho-leefgemeenschap samen ook nog met Rajan en zoontje Jeroen.
We bewaren goede herinneringen aan Ineke en Jouko. Wens jullie allen veel sterkte met dit verlies.
Hartegroet Anjali&Jalesh