Lieve Ingrid,
We hebben elkaar ontmoet op de HAVO. Twee heel verschillende meiden, die toch op de één of andere manier een klik hadden met elkaar. We hebben veel gekletst, gegiecheld en gelachen samen én met Martin en Ruud, die achter ons zaten. Ik herinner mij jou als een vrolijke meid, die positief in het leven staat, voor wie het geloof belangrijk is, maar familie, vrienden en je diertjes nog meer. Je was trouw, lief, goedlachs, had humor, je was vaak onzeker over jezelf en je uiterlijk. Maar je had vele gezichten. Je was ook stoer en strijdlustig. Van binnen en van buiten een mooie vrouw. Zoals zo vaak gebeurt met jeugdvriendinnen raakten ook wij elkaar uit het oog. Maar niet uit het hart. Ik vind het erg jammer dat we elkaar eigenlijk pas weer sinds dit jaar hebben herontmoet. Maar ik ben blij dat jij op mijn verrassingsfeest was van mijn 50e verjaardag. En ik ben dankbaar dat we nog een paar keer hebben afgesproken en hebben kunnen bijkletsen. Lieve Ingrid, hopelijk ben jij gelukkig waar je nu ook bent. Ik had je graag nog wat langer in mijn leven gehouden, vaker samen afspreken, lachen, kletsen.... En ik had je ook zo graag nog wat meer geluk gegund in jouw leven. Helaas mocht het niet zo zijn en nemen we nu afscheid van jou. Je mag echt trots zijn op Arjan, Steef, je dochters en je vader. Wat hebben ze jou een mooi en warm afscheid gegeven. Ze stonden daar samen, als één familie. Heel bijzonder, maar helemaal zoals het past bij jou.
Lieverd, je blijft in mijn herinneringen en in mijn hart.
Dikke knuffel, Laura Broersma
