De tijd stond stil toen ik dinsdag hoorde dat jij er niet meer bent, vol ongeloof dit kan toch niet, onze lieve Irma van het bedrijfsrestaurant.
Elke dag kwam ik schoon bestek en bord halen, we maakte praatje pot en we praatte vaak over de kinderen, over hoe trots je op ze bent.
Wat ga ik je gezicht, je stem, je lach missen. Zo ongeloofelijk.
Heel veel sterkte allemaal bij het verwerken van jullie grote verlies.
Melanie Emmerig