Lieve Isabella,

Wat zal ik je tomeloze energie , je vrolijkheid en enthousiasme en vooral je stralende lach ongelofelijk missen.
Rust nu maar uit, liefs Tanja

Lieve Bel,
Mijn herinneringen gaan terug naar onze tijd van de Jongste Jeugd Commissie van het district Noord-Holland, vanaf 2005. Vol enthousiasme stortte jij je met ons op het werk voor de allerkleinsten binnen de hockeybond. Je barstte van de ideeen en wilde die dan ook graag direct in de praktijk toepassen. Dat dat niet altijd lukte was niet alleen voor ons maar vooral voor jou frustrerend. Toch bleef de spirit door de jaren heen sterk en de sfeer super, we hebben met elkaar veel bereikt, maar, het allerbelangrijkste, wat hebben we - samen met Ans en Dorien - een plezier gehad en gelachen.
Het waren gouden jaren, waar ik warme herinneringen aan bewaar.
Toen mijn wereld in oktober 2013 instortte stond jij totaal onverwacht voor mij om mij te steunen in mijn verdriet. Op dat moment liet jij je warme hart spreken, ik was en ben je daarvoor nog steeds intens dankbaar.
Het leven is wreed, dat heb jij moeten ervaren. Het geldt ook voor Jan, Valentina en Gabriella, die jouw sprankelende persoonlijkheid moeten missen. Ik wens jullie alle sterkte om jullie weg te vinden zonder Isabella en ik hoop, dat de vele onuitwisbare herinneringen daarbij mogen helpen.
Dag lieve Bel, dikke kuzz.......
Anneke Tromp, Tuitjenhorn

Isabella, als je van boven mee leest kan ik in korte bewoording schetsen dat je een krachtig en begeestigd persoon was, die wist wat je wilde, maar daarnaast ook een zachte kant had. Ik heb in het districtsbestuur van de KNHB je als plezierig persoon meegemaakt en wij moeten je nu veel te vroeg missen. Dat is erg zuur voor ons allen en niet in de minste plaats voor je gezin, familie en vrienden: ik wens jullie veel sterkte.
Ik zal je herinneren aan je gedrevenheid en als (hockey) sportambassadeur pur sang.
Nico Broers, voormalig Districtsbestuurder KNHB Noord Holland, portefeuille Verenigingsarbitrage.

Lieve Isabella,

Dankjewel voor al je prachtige werk en dat ik daar een tijdje mee aan heb kunnen doen.

Door jou heb ik geleerd wel onwijs leuk met kinderen om te kunnen gaan en dat ze wel lief zijn en dat ze mij ook leuk vinden, want daar was ik altijd een beetje bang en terug houdend voor.

Zodra jij verscheen waten de kinderen niet meer te houden jij was groter dan sinterklaas, de kerstman of de paashaas!

Lieve Isabella met al je grappige bijnamen voor iedereen, hopelijk heb je nu eindelijk de rust die je nodig hebt, helaas niet hier je zal gemist worden!

Liefs Sharon (oftewel Ron)

ach isabelle,
wat hebben we veel te danken aan je. Ik weet nog dat ik op een sport-kennismakingsavond voor de kinderen jou en Jan tegenkwam. En direct werd ingedeeld bij de trimhockeyers. En daarna beide kinderen, die met zoveel aandacht en enthousiasme werden meegenomen. Zoveel creativiteit had je. En jouw, en jans' , oneindig positivisme en eerlijke verbazing als alle spelers aan het eind van het jaar met een presentje kwamen. Veel mensen hebben een voorbeeld aan jou en Jan genomen hoe je in het leven kunt staan. En dan, helaas, dit zo vreselijk voortijdig einde. Woorden schieten uiteraard tekort. Ik wens jan en de meiden veel sterkte.