Als vriendin van Thea en Damiaan heb ik Ita leren kennen.
Ita wilde altijd graag als eerste op n nieuwe post van hen zijn en tweemaal hebben we samen gereisd. Ita als reisgenoot was fijn, gezellig, stabiel en betrouwbaar!!
Haar laatste reis maakt ze nu en ze wordt daarbij begeleid door veel mensen die veel van haar houden...
Graag wil ik de familie en vele dierbare vrienden heel veel sterkte wensen met dit plotselinge vertrek.

Wij kennen elkaar sinds begin jaren negentig van de vorige eeuw. Ik was samen met Herman van Wegen bezig met mijn proefschrift over ”Sociale Veiligheid en Gebouwde Omgeving”, of het was misschien net klaar, en jij was betrokken bij het netwerk “Vrouwen Bouwen en Wonen”. In het Groothandelsgebouw als ik me goed herinner. Twee jaar later bracht Ruimte-Adviesbureau Area bij uitgeverij Thoth een Handboek uit over de Ruimtelijke aanpak van sociale veiligheid en criminaliteitspreventie in de gemeentelijke praktijk. De relatie tussen AREA en Vrouwen Bouwen en Wonen weet ik niet meer zo precies. Wat ik wél weet is dat jij en ik het eens waren over de aanpak van Sociaal Veilig Ontwerpen. In 1997 spraken we allebei in Hirtshals, Denemarken, op een congres voor criminologen, georganiseerd door de Nordisk Samarbejdsräd for Kriminologi. We waren met nog twee andere sprekers wat vreemde eenden in de bijt, maar de tijd was rijp om de invloed van de gebouwde omgeving op sociale veiligheid en “Crime Prevention through Environmental Design” ook bij criminologen onder de aandacht te brengen. Vlak voor het congres genoten we van een bezoekje aan het strand, vol krijsende meeuwen.
Enkele jaren later maakten we ons druk over inclusief bouwen. Onder het motto Design for All en Universal Access wilden we dat de gebouwde omgeving voor iedereen toegankelijk en bruikbaar is, inclusief mensen met een lichamelijke beperkingen. Jij als medewerker van de leerstoel Toegankelijkheid op de faculteit Bouwkunde van de TU Delft, bekleed door Maarten Wijk. Een bijzondere keerstoel, extern gefinancierd door het Ministerie van VROM, op initiatief van Cees Aarts. En ik vanwege mijn activiteiten voor de werkgroep Bouwen voor Iedereen. Opnieuw gezamenlijk op de barricaden dus. Het viel niet mee om de kennis over dit onderwerp goed in het onderwijs te verankeren. Maarten werd door sommigen nogal oneerbiedig de Drempelprofessor genoemd, terwijl de leerstoel zich toch echt bezig hield met het voor bouwkundigen zo essentiële vakgebied ergonomie.
Daarna verloren we elkaar een tijdje uit het oog, afgezien van een toevallige ontmoeting in Delfhaven, totdat jij in 2008 het “Handboek Veilig ontwerp en beheer” uitbracht. Ons laatste contact dateert van twee jaar geleden, toen jij, Maarten Wijk en ik in de Markthal van een uitgestelde lunch genoten, ter ere van mijn afscheid van de TU Delft.
In al die keren dat we samen werkten en elkaar ontmoetten heb ik je leren kennen als een lieve vrouw, enthousiast, deskundig, maatschappelijk betrokken, met een sterk geloof in waar je voor staat en dat ook krachtig uitdragend. Zo zal ik me jou ook blijven herinneren. Dank je wel voor wie je was en in onze gedachten altijd blijft. Er wordt wel gezegd: “de dood is de brug die je naar de Vriend brengt”. Ik hoop, of beter, wéét, dat jou aan de andere oever een warm welkom wacht.
Theo van der Voordt

Ita,
Wat een schok deze ochtend toen ik de kaart op de mat vond. Zo'n gave vrouw die ineens weg is. Je was mijn afstudeerbegeleider, mijn mentor in mijn eerste én tweede baan en een baken in de wereld van sociale veiligheid in Nederland.
Jouw drive, humor, praktische kijk op zaken en zakelijk instinct waren een magische combinatie. Jouw liefde voor varen en het water. Allemaal beelden die bij me opkomen. Maar nooit meer vergeet ik jouw uitspraak: "ik kom met mijn partner" en dan bedoelde je je auto: de Renault Partner.
Ita, je hebt me geraakt en mede gevormd, dank daarvoor!
Sander Korz

En opeens hoorden we dat Ita is overleden. Toen ze haar wens bekend maakte om afscheid te nemen als docent van de WdKA probeerde ik haar al op andere gedachten te brengen. Ergens troost je je dan met de gedachte dat ze dichtbij blijft en nog te hulp geroepen kan worden. Nu niet meer. Ik heb Ita vele jaren meegemaakt in diverse rollen. Ze was voor mij altijd een go-to collega als er lastige dingen speelden, veranderingen gerealiseerd moeten worden of als er insight kennis gewenst was. Ik ken Ita als een kritische vakvrouw die geen blad voor de mond nam en zich eindeloos loyaal voor haar studenten en collega's inzette. Een voorrecht met haar zo lang samen te werken. Haar afscheid bij Tante Nino was ontroerend. Klein, intens, warm, met een lach en een paar scherpe observaties en tegelijk veilig en vertrouwd. Zoals ze was.

Familie en vrienden van Ita ik wens jullie veel sterkte met het onverwachte verlies van Ita. Zij was voor mij een betrokken zakelijk leider met een groot hart voor haar medemens, en in het bijzonder voor hen die het minder getroffen hadden die ze hielp zonder er veel woorden aan vuil te maken.
Judith Scholte

Het is lang geleden, maar het staat nog in mijn geheugen gegrift: Ita in het bestuur van de Vereniging voor Ergonomie.. Ik kwam net kijken als ergonoom en werd actief in deze vereniging. Daar liep een enthousiaste en bewogen gangmaker rond met grote kennis van zaken. Dat was Ita.
Zonder Ita was de ergonomie vast niet zo’n belangrijk aspect van een humaan ontwerpproces geworden. Dat heb ik van haar geleerd en daar ben ik dankbaar voor.
Niet door mij, maar door Ita heeft de ergonomie ook een snaar geraakt bij mijn zwager. Wonderlijk, want mijn zwager en ik hebben Ita niet in dezelfde periode leren kennen en onder geheel verschillende omstandigheden. We bleken gewoon onafhankelijk van elkaar dezelfde inspirerende persoon te hebben ontdekt!
Nabestaanden van Ita, wees sterk en weet dat Ita van grote betekenis is geweest en zo ook zal voortbestaan.

Beste nabestaanden. Gecondoleerd met het onverwachtse overlijden van Ita Luten. Ik ken haar niet persoonlijk. Ik heb haar één keer ontmoet op een avond van Het Vrouwen Bouwen Wonen netwerk, in verband met de archivering van het archiefmateriaal van dit netwerk. Onlangs benaderde Ita mij bij Het Nieuwe Instituut in Rotterdam, dat de Rijkscollectie voor architectuur beheert, met de vraag of we geïnteresseerd zouden zijn in haar archiefmateriaal, en daarop hebben we meteen positief gereageerd. Maandag 20 september hadden we de afspraak voor de overdracht van haar materiaal staan. En nu is ze volkomen onverwachts overleden. Ik hoop dat we alsnog door middel van het bewaren van haar archief ook haar betekenis op een waardevolle manier kunnen blijven behouden. Ik wens de nabestaanden veel sterkte. Hartelijke groet Hetty Berens, Het Nieuwe Instituut.