Manfred was een bijzondere maar zeker aardige man, toen ik hem leerde kennen als voorman van de PDM-wielerploeg. Ik was wielerverslaggevef van NRC Handelsblad

Beste Manfred,
Bedankt voor jouw rake woorden, samen met Bart heb jij velen geleerd wat wel moest gebeuren.
Rust zacht!
J.D.

Ik kwam in 1993 werken bij Rentmeester, als product manager Ultima. Ik had al eerder wat freelance opdrachten voor hun gedaan tijdens mijn opleiding. Na een tijdje in Italië te zijn geweest na mijn opleiding, keerde ik weer terug naar huis. Vrijwel direkt had ik een gesprek met Meneer Krikke en Jurgen en de maandag erna mocht ik beginnen. Ik werd meteen in het diepe gegooid en na de 1e week mocht ik een presentatie houden over de nieuwe collectie van Ultima voor de distributeurs van rentmeester. Super zenuwachtig begon ik aan mijn presentatie en Meneer Krikke keek op de achtergrond mee, daar werd ik zelfs nog wat zenuwachtiger door, vooral toen hij begon te gebaren dat ik harder moest spreken. Maar na afloop liet hij weten dat het goed was gegaan.
Voor mijn werk moest ik van Meneer Krikke ook maar eens een gesprek hebben over de Ultima kleding met Bart Brentjens, een van de renners uit zijn mountainbike team. We hebben samen over vanalles gesproken, niet enkel over de kleding, en zo heb ik de liefde van mijn leven leren kennen. Al was dat misschien niet direkt de bedoeling van Meneer Krikke.
Ik heb goede herinneringen aan de tijd bij Rentmeester, we waren met een leuk, jong team en hadden allemaal heel veel zin en energie om alle merken perfect in de markt te zetten. We kregen ook veel vrijheid en zelfstandigheid van Meneer Krikke om dit uit te voeren. Hij gaf goed leiding, kwam regelmatig even op kantoor bijpraten over de collectie, maar ook over het leven. Hij kon altijd goed vergaderen, gaf zijn sterke mening (soms zelfs met een ferme klap op de tafel) en zette ons daarmee allemaal op scherp. Mooi dat hij ons allemaal het vertrouwen gaf om de dingen uit te voeren, daar hebben we allemaal veel van geleerd. Een mooie tijd !

Na mijn vertrek bij Rentmeester is er altijd wel contact geweest en het was bijzonder fijn om Meneer Krikke en Bea afgelopen jaar te verwelkomen bij de presentatie van BART magazine. Hij kon toen al praktisch niet meer zien, maar ging toch de hele autorit naar Papendal aan. Onze kinderen waren daar ook en ik ben blij dat zij ook Meneer Krikke, mijn (onze) 1e baas hebben leren kennen. Ik ben heel blij dat we samen met Bea, Jurgen en manfred jr persoonlijk afscheid hebben mogen nemen van Meneer Krikke. Bedankt voor alles!

Voor ons blijft u toch altijd 'meneer Krikke'! Wat enorm fijn dat we samen met Manfred, Jurgen en Bea zo persoonlijk afscheid van u hebben mogen nemen. Niet uit ons hart, wel in dit levende leven.

We hebben hele bijzondere dingen samen meegemaakt en enorm veel van u mogen leren. Een echte leermeester en de tijd ver vooruit. Een visionair en perfectionist. Dat was waarschijnlijk niet altijd makkelijk. Jullie hadden een mooi gezin. De liefde was voelbaar. Ook dat gaf veel respect. Zaken en gezin combineren is niet eenvoudig. Zeker niet als het om top prestaties en top sport gaat. Elkaar blijven vasthouden is dan de kunst.

Dat konden jullie als gezin en dat maakte ook dat jullie enorm veel konden realiseren en bereiken. Met heel veel inzet en inzicht. Toch wisten jullie allemaal heel goed wat werkelijk van belang was. Waarden en normen. En toch ook veel lol en humor als was dat niet voor iedereen zo makkelijk voelbaar of zichtbaar.

Dankjewel voor alle mooie herinneringen en dankjewel voor alle lessen. Vriendschap en respect blijft en gaat over de 'dood' heen. Veel liefs voor jullie allemaal en wees trots op jullie (o)pa en lieve levenspartner! In loving memory, Lieske (en Lois)

Lieve Jürgen en Manfred,
Mooie woorden die horen bij een bijzondere man en vader. Wat een leeftijd, 90 jaar. Ik hoop dat de mooie herinneringen troostend zullen zijn.
. Sterkte en liefs emma

Beste Jurgen,Manfred en familie,
Geschrokken door het overlijden van Mannie betuig ik mijn diep respect voor hem.Dat ik in de gelegenheid was om één van zijn fietsvrienden te kunnen zijn is al heel bijzonder. Ik ben veel dank aan hem verschuldigd voor de manier waarop ik samen met Hans Daams een prachtige zaak heb kunnen beginnen die tot op heden nog zijn vruchten afwerpt.We hebben een mooie tijd gehad met onze vakanties in Zwitserland waar we elkaar ontmoetten met de racefiets en waar we met fijne gevoelens op terug kunnen kijken.Als je op deze manier herinneringen hebt dan kun je die niet vergeten.Dat alles perfect moest zijn had overal zijn voordeel.
Dank voor alles wat voor mij heel waardevol is geweest en nog steeds is.
Peter en Marijke Theuns.

En dan staan we hier opeens voor het afscheid Pa. Niet helemaal onverwacht maar wel heel plotseling.

Wat voor mij boven alles uitsteekt is je grenzeloze drive. Zoals je het zelf noemde heb je je opgewerkt vanaf ‘onder de grond’ en enorm veel bereikt. Je had niet altijd een specifiek einddoel in gedachten maar was altijd gedreven om verder te komen. Ook op een leeftijd dat de meesten achter de geraniums verdwenen, begon jij nog nieuwe bedrijven in nieuwe branches en met de modernste internetmarketing methoden. Zoals je graag memoreerde was je in een cursus zoekmachine-optimalisatie een flink stuk ouder dan de docent.

Je was niet geneigd om de omstandigheden te accepteren zoals ze waren en had de kracht en visie om die grotendeels naar je hand te zetten. Het heeft me altijd verbaasd hoe je dingen die onmogelijk leken, toch voor elkaar kreeg. Jouw eigen tijd en spankracht was nooit een beperkende factor in de dingen die je ondernam en dat leidde op een bepaald moment tot een flinke groep van eigen ondernemingen en daarnaast nog een dagtaak bij Heuga als president-commissaris. Je begon wel eens aan opportunities die je misschien beter had kunnen laten passeren. In die tijd maakten we ons serieus zorgen over je gezondheid. Maar je beloofde dat je op je 50-ste met pensioen zou gaan.

Daarna kwam het wielrennen terug in je leven, in alle mogelijke gedaantes. Van fietsen met je vriendengroep, trainingsweken op Mallorca, ondernemingen in de wielerbranche tot en met de organisatie van een profploeg op wereldformaat.

Zoals Anton Dreesman jou als feedback gaf, legde je een 6-baans snelweg aan naar een heel klein doel. De dingen waar je namelijk gelukkig van werd waren eenvoudig: fietsen, in de natuur zijn, gezelligheid met vrienden, thuis in Knegsel zijn. Toch stond je enorme drive je niet toe om tevreden te zijn met wat je bereikt had en meer aandacht te geven aan de dingen die je gelukkig maakten. Constructieve ontevredenheid noemde je dat zelf. Een moeilijke spagaat vond ik dat altijd.

De mooiste herinneringen heb ik aan het samen hardlopen op jongere leeftijd en samen fietsen daarna. Heel veel kilometers hebben we samen gefietst en dat mis ik al sinds je je zicht verloor. Ook de vele vakanties waar alle tijd voor elkaar was, zijn me erg dierbaar. Mama en jij hebben ons altijd veel vrijheid en verantwoordelijkheid gegeven wat me extra opviel toen we zelf kinderen kregen.

Onze zakelijke samenwerking is helaas niet altijd even productief geweest. Dat hadden we eerder moeten erkennen. Wel is onze persoonlijke relatie altijd goed gebleven waardoor we nog fijne jaren hebben gehad en jij je kon uitleven met de kleinkinderen.

Ook ben ik oprecht dankbaar dat je, na het overlijden van mama in 2009, nog een tweede liefde van je leven ontmoet hebt. Bea kwam 8 jaar geleden in je leven en je werd ook door haar hele familie zo warm ontvangen dat je kwaliteit van leven bijzonder was.

Je was heel duidelijk in hoe je wilde dat jouw einde er uit zou zien. Je had, in je eigen beleving, al teveel water bij de wijn gedaan doordat je grotendeels blind geworden was. Verdere achteruitgang was niet acceptabel. Ik ben blij dat het je gegund is zoals je voor ogen had. Of heb je misschien toch weer de omstandigheden naar je hand gezet?

Het is mooi om te zien hoeveel mensen gekomen zijn om afscheid van je te nemen. Iedereen hier heeft je op bepaalde manier leren kennen en heeft daar hopelijk iets goeds uit meegenomen. Op die manier zul je in onze gedachten voortleven. Je hebt een prachtig en waardevol leven geleid en we zijn trots dat we daar deel van hebben uitgemaakt. Je kunt tevreden zijn.

Rust zacht