Jaap,
Wat zullen we je missen. Je vrouw Grietje, . Wanneer het gezellig was bij e club nam je haar graag mee. Wanneer ze te benauwd was kwam je kort. Je was zo bezorgd voor haar. Pedro en Siebella, je kinderen waar je zo trots op was je kinderen die je vroeger graag zelf begeleidde toen ze tafeltennisten. Je kleinkinderen waarvan je soms foto's liet zien. Toen het moeilijker werd voor je om volledig te werken reed je kinderen voor het speciaal onderwijs naar hun school. Je kon daar mooi over vertellen en er kwam een meelevende kant van je naar voren.
En wij, ook wij gaan je missen. Wij, mensen van tafeltennis Zwolle. Je inzet voor de vereniging, de mensen en de kantine was groot en duurde lang. De gezelligheid van de kantine samen met een mooie opbrengst was alles voor je.
Wanneer ik binnenkwam riep ik altijd: wat zit je haar mooi, jij riep dan terug ja dat van jou ook, terwijl ik kaal aan het worden ben
We hebben flink wat gesprekken gehad over de club en over de mensen. Mensen vonden je soms wat mopperig. Wanneer ik daar met j over sprak bleek achter dat gemopper vooral betrokkenheid te zitten en kon je na zo'n gesprek alles weer relativeren. We hebben toen Bettina en ik 12,5 jaar getrouwd waren ons feest gehouden met jou als barman. Ik heb daarbij zoveel betrokkenheid en warmte van je ervaren dat dit een dierbare herinnering voor mij al blijven. Jaap, warme, goede en trouwe man wat zullen we je missen. Vandaag kan ik er helaas niet bij zijn. Grietje, Siebella en Pedro, ik wens jullie en de andere familieleden heel veel sterkte. Wanneer ik vanavond een biertje neem denk ik aan je en zeg ik heel zacht; Jaap bedankt, bedankt voor alles en heb het goed !!