Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Jacques Stolk

28-03-194530-06-2018
      Bezige handen, nu gevouwen en stil
      Een leven vol ijver, zo was je wil
      Nu heb je rust, met lichaam en geest
      Vaak zullen wij denken aan wat is geweest

      Wij willen u vragen om uw herinneringen aan Jacques, in de vorm van verhalen, foto’s en anekdotes met ons te delen door een persoonlijk bericht of condoleance achter te laten. Uw reactie wordt zeer op prijs gesteld!

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Tour de life
        reactie 20   |   niet OK
        Het leven is als een fietstocht met start en finish,
        Je ging door diepe dalen
        En over hoge bergen.
        Maar altijd die suporters,
        Die jou voortschreeuwden:
        Jij bent de beste,
        Voor ons altijd in het geel!

        Wil & Fred - Krimpen aan den IJssel
        11 juli 2018

        Deel deze pagina:

      • Jacques is een renner
        reactie 19   |   niet OK
        Renners sterven niet,
        ze verdwijnen alleen maar uit het zicht
        eens zij de laatste finish hebben overschreden
        en de snelheid van het leven
        hen met stijve spieren achterlaat.

        Want koersen blijven ze,
        ook al vallen hart en wielen stil,
        zij gaan in duizend hoofden door
        met duwen en nooit doodgaan,
        hun zweet geeft blijvend glans
        aan het asfalt.

        Weet dat
        wanneer de aarde hen dan toch
        met tegenzin bedekt,
        hun naam voor altijd
        als een echo tussen bergen
        zal weerklinken.

        (Willie Verhegghen)

        Lieve Ria, Esther, Ries, partners, (klein-)kinderen,
        Ook al is Jacques nu uit het zicht verdwenen, gisteren heb ik hem weer wat beter leren kennen. En zijn naam klinkt door, voor altijd,, tussen de rotsen op de Alpe d'Huez. Ik wens jullie heel veel sterkte, maar vooral mooie herinneringen aan je man, jullie vader, schoonvader en opa. Geen betere teamcaptain, wat een klasbak!
        Liefs,
        Harm Jan Tulp

        Harm Jan - Drachten
        10 juli 2018

        Deel deze pagina:

      • Bedankt
        reactie 18   |   niet OK
        Tot slot wil ik zelf even proberen te bedanken
        Te bedanken, jullie allemaal lieve familie en vrienden
        Die ons met bezoekjes en kaartjes zoveel sterkte en steun hebben gegeven
        Als we al deze wensen bij elkaar doen komt het zeker zo hoog als de berg
        Die moeilijke berg die ik nu samen met mijn lieve kinderen en kleinkinderen zal moeten nemen
        Ria

        Ria - Rotterdam
        10 juli 2018

        Deel deze pagina:

      • Lieve Opa
        reactie 17   |   niet OK
        Ik wou dat ik bij opa was
        waar hij dan ook is
        Even vragen hoe het gaat
        en zeggen dat ik hem zo mis
        Al was het maar 5 minuten
        om te kijken of hij gelukkig is
        En hem de groeten doen van oma
        zeggen dat iedereen nog veel om hem geeft
        Dan denk ik maar aan vroeger
        en weet dat hij gelukkig is geweest
        Al is hij dan niet meer bij me
        mijn opa leeft nog steeds

        Dikke kus mijn lieve opa
        Ik zal je nooit vergeten
        Julia

        Julia - Rotterdam
        10 juli 2018

        Deel deze pagina:

      • Lieve Pa (deel 2)
        reactie 16   |   niet OK
        Behalve heel handig probeerde pa ook af en toe ook creatief met groen te zijn, zo maakten wij ieder jaar samen kerststukjes. Eerst snoeien in de tuin en dan gezellig samen de schuur in. Pa zelf was altijd wel tevreden maar ma kwam dan tussendoor altijd even aan mij vragen of ik voor haar ook en mooi stukje wilde maken.
        In 2010 ben je dan eindelijk gestopt met werken en helaas heb je nooit een opvolger kunnen vinden die aan je kwaliteitseisen voldeed.
        Je bent toen heel actief geworden als vrijwilliger, zowel bij de Bridge waar je er altijd voor zorgde dat alle punten en standen in de computer kwamen, als bij de Anna en Willen stichting waar je je inzette als penningmeester en alle reserveringen voor het familiehuisje op je nam. Ook was je vaak in Brouwerhaven te vinden om te zorgen dat het huisje er picobello uit zag. Dit deed je naar volle tevredenheid blijkt ook wel uit de mooie bedankkaart en bloemen die je hebt mogen ontvangen.
        2011 was het jaar dat alle ellende met ziek zijn is begonnen, eerst nog te behandelen, later helaas niet meer.
        In die tijd ben je ook gestart met fietsen voor de stichting Alpe d’HuZes.
        Dit deed je bloed fanatiek, zo erg dat wij en waarschijnlijk ook sommige familieleden en vrienden, er wel eens gek van werden als je weer om geld kwam vragen, maar onder het motto “geen berg te hoog” deed je dit altijd met in je achterhoofd; als het mij niet meer kan helpen dan doe ik het in ieder geval voor mijn kinderen en kleinkinderen.
        Vijf jaar heb je dan ook mee gefietst en in totaal heb je wel 13 keer die ellendige berg beklommen. De laatste keer (afgelopen maand) kon je helaas niet meer mee, iets dat je veel verdriet heeft gedaan maar je bleef wel teamcaptain van een heel mooi team.
        Ik maakte ook deel uit van jouw team en daar was je reuze trots op. Je stond er ook op dat ik, wat er ook zou gebeuren, in ieder geval zou gaan. Thuis heb jij de dag in stijl (lees wielerkleding) met alle thuisblijvers de hele tijd gevolgd op de tv.
        Je teamgenoten hebben je wel meegenomen op hun bagagedrager door jouw startnummer tot zes keer toe mee omhoog te nemen. Je wielrenshirt is ook in Frankrijk geweest en bij terugkomst kon je niet wachten om hem aan te trekken, daarom hebben we ervoor gekozen om je dit shirt aan te trekken vandaag.
        Pa was bij feesten en partijen altijd op zoek naar iets bijzonders denk dan bijvoorbeeld aan:
        - Weekend Ardennen met de hele familie voor jullie 25 jarig huwelijk inclusief survivalparcours
        - Met familie naar Avifauna op jullie 40 jarige huwelijksdag
        - Naar het klimbos voor ma haar 70-ste verjaardag (onder het motto je bent maar 1 keer jong)
        - In Nigeria zorgde je voor een hele band op Thea’s verjaardag
        - Ook zie ik de door jouw uitgenodigde Schotse doedelzakspelers nog binnen komen op onze trouwdag.
        Vandaar ook de keuze voor deze locatie (vooral niet te stijf zoals je zelf zei) en we hopen dat iedereen dan ook geheel naar zijn wens nog nablijft om zijn leven te vieren.
        Lieve pa, vooral dankzij jou en ma hebben wij een hele mooie en onbezorgde jeugd gehad en hebben we kunnen worden tot wie we nu zijn.
        Bedankt lieve pa, je blijft voor altijd in ons hart.

        Ester & Richard - Rotterdam
        10 juli 2018

        Deel deze pagina:

      • Lieve Pa (deel1)
        reactie 15   |   niet OK
        Daar lig je dan, compleet in wielrenoutfit, klaar voor je laatste beklimming.
        Maar voordat je aan deze reis gaat beginnen, willen wij uiteraard stilstaan bij een aantal bijzondere dingen uit jouw leven.
        Je werd geboren in 1945, iets waar jezelf heel trots op was, je had namelijk de oorlog “meegemaakt”.
        Over de jaren die daarop volgden zal je oudste broer Ru straks ongetwijfeld wat meer vertellen.
        Als jonge man nam je het bedrijf van je vader in de Saftlevenstraat over en veranderde het van fiets herstelbedrijf naar motorenrevisie.
        In 1968 heb je ma ontmoet bij dans sociëteit El Mas in Hillegersberg. Het was een koude avond en je vroeg haar of je haar thuis mocht brengen. Dit had nogal wat voeten in de aarde want je wist toen nog niet dat ma in Schiedam woonde. Halverwege de tocht was je benzine dan ook op, waarna je met de tram naar je ouderlijk huis ging om daar de auto van je moeder te lenen.
        Al deze moeite resulteerde uiteindelijk in een huwelijk in1970.
        In 1972 werd ik dan geboren, ma stopte met werken buiten de deur en kwam bij jou in dienst op kantoor.
        In 1974 verhuisden we van Schiedam naar Krimpen aan den IJssel en al gauw werd Richard daar geboren.
        Ik denk dat jouw passie voor het wielrennen daar al is geboren want ik weet nog goed dat we vaak op de racefiets naar het Loetbos gingen. Ik herinner mij, dat we zelfs een keer naar Ru in Zaltbommel zijn gefietst. Dit was dan wel op de schaarse vrije zondagen want alle andere dagen was je hard aan het werk. Zo ook de zaterdagen dus van al onze sportcapriolen heb je weinig gezien.
        Opvoed technisch kwam je ook nog wel wat handvatten te kort en als het even te moeilijk werd riep je al snel Ehhhh Ria….
        We hebben in Krimpen een prachtige jeugd gehad, met veel nieuwe buren en vrienden, wat uiteindelijk resulteerde in lange vriendschappen, velen hier ook aanwezig vandaag.
        Ook ontstond hier je passie voor reizen. We hadden als gezin leuke en onvergetelijke vakanties naar bijvoorbeeld de Canarische eilanden, Corsica en Formentera. Veel naar het strand om te snorkelen en bij te komen en om de dag af te sluiten vaak heerlijk uit eten. De sfeer was altijd heerlijk ontspannen al herinneren wij ons nog altijd dat jij vaak net iets verder wilde wandelen of rijden dan wij omdat het verderop toch echt nog mooier zou zijn.
        De vakantiebestemmingen werden, naar mate je ouder werd, steeds verder en vooral ook zwaarder qua inspanning. Jij dacht altijd dat je ieder jaar een jaar jonger werd in plaats van ouder. Je sleurde ma dan mee naar de meest exotische oorden met de wildste plannen. Wij maakten ons nog wel eens zorgen of het voor haar niet te zwaar zou zijn maar wat bleek, jij was diegene die geveld werd door hoogteziekte of voedselvergiftiging.
        In 1982 Hebben jullie samen een nieuw pand voor de zaak laten bouwen in Schiebroek, zo trots was je daar op en terecht. In de wijde omgeving stond je dan ook bekend als een vakman die alles maken en repareren kon. Alles wat je ogen zagen konden je gouden handjes maken.
        Klanten moesten geen haast hebben, want je hield ze graag aan de praat.
        Zeer gedreven was je, maar het gekke was dat je voor de motorfiets zelf nooit een liefde hebt ontplooid.
        Het woord samenwerken was je niet heel bekend, want als wij (Ries en ik) weleens kwamen helpen op de zaak mochten we alleen de machines schoonmaken of de vloer aan vegen.
        Ook bij het klussen in en rond het huis, waar wij je tot op het laatst toch vaak genoeg bij nodig hadden bleef het voor ons toch veelal bij kijken en assisteren. Je deed graag alles zelf en was heel precies in wat je deed en deed dit ook met goed materiaal (geen Ikea, nee dat kwam er bij ons thuis niet in). Zo ook je laatste meesterwerk jullie keuken, helemaal zelf gemaakt van degelijk hout en niet van waaibomenhout of pisbakkenstaal zoals je altijd zei.
        Dit kijken en hooguit assisteren resulteert dat wij nu bijvoorbeeld geen van beide een band kunnen plakken maar ik heb wel genoten van al onze klusmomenten samen.
        In 1990 verhuisden we naar Zevenhuizen (heet nu ondertussen Rotterdam).
        Daar was je heel veel in de tuin te vinden. Met veel zorg en aandacht maakte jij dit tot een paradijsje.
        Plassende honden en kleinkinderen met bal waren dan ook niet echt welkom in de tuin, dit kwam Ester en mij toch wel erg bekend voor. We moesten altijd hard lachen om hoe jij op je moeder, onze oma leek, die ons vervloekte als wij wilden volleyballen op haar mooie gazonnetje.
        Op de zolder van de schuur heb je ondertussen een heel museum gespaard aan onderdelen, gereedschap, hout en andere aanverwante artikelen onder het motto weggooien is zonde, je kunt het altijd nog wel gebruiken. Zo zei je een week of drie geleden nog tegen mij, dat JLO boekje (een motormerk uit het stenen tijdperk) moet je op marktplaats zetten hoor, zij…. (hij bedoelde ma) begrijpt er helemaal niets van, mensen geven hier grof geld voor.
        Mocht iemand iets nodig hebben, schroom niet, kom eens kijken en help ma er vanaf (dat scheelt ons weer opruimen).

        Ester & Richard - Rotterdam
        10 juli 2018

        Deel deze pagina:

      • Condoleance
        reactie 14   |   niet OK
        Lieve Tante Ria,
        via mn Moeder heb ik het verlies van oom Jacques meegekregen. Hiermee wil ik mijn medeleven betuigen en veel sterkte toe wensen.
        Met oprechte deelneming,
        Mark Barto

        Mark - Hilden / Duitsland
        9 juli 2018

        Deel deze pagina:

      • Herinneringen aan Jacques
        reactie 13   |   niet OK
        We leerden Jacques kennen kort nadat hij met Ria verkering kreeg.
        • Vakantie
        Onze eerste vakantie samen, toen nog zonder kinderen, ging naar Luxemburg met de auto van Jacques, een oude Austin. Na de geboorte van Esther zouden we onze vakantie doorbrengen in de Eifel. In de maand januari zochten we tijdens een weekend een geschikte locatie. Op de terugweg werd Jacques gekweld door migraine. Wij wilden wel iets eten. Er zat niets anders op dan hem op een parkeerplaats in de (steenkoude ) auto achter te laten terwijl wij een hapje gingen eten. Hij heeft het er nog lang over gehad!
        • Auto rijden
        Samen met Jacques heb ik meerde keren met Pinksteren een meerdaagse autorally gereden van Eindhoven naar Trier. Hij genoot van het rijden, ik beperkte me tot navigeren.
        • Fietsen
        Verschillende keren hebben we samen een dag gefietst in Friesland. Happen en Trappen was helemaal zijn stijl. Hij was niet te beroerd om een stuk van het parcours twee keer te rijden, nadat Ria haar tas in een kerkje had laten staan.
        • Bridge
        We leerden Jacques en Ria bridgen. Op donderdagavond speelden we een aantal spellen, waarbij Jacques graag hoog inzette.
        • Sauna
        Jacques was een liefhebber hiervan. Met z’n vieren brachten we menige winteravond door in zijn zelf gebouwde zweethok. Jacques zorgde voor vers geperste jus d’orange en verzorgde de “aufguss”.
        • Techniek
        Van zijn technisch inzicht hebben we nog lang profijt. Terwijl hij al ziek was, heeft hij de nieuwe deurklinken in onze hal met veel precisie gemonteerd.
        Bedankt Jacques, dat we je mochten leren kennen!

        Gerard en Ans, Schiedam 9 juli 2018

        Gerard - Schiedam
        9 juli 2018

        Deel deze pagina:

      • Ween niet
        reactie 12   |   niet OK
        Ween niet. De dood is niets, ik ben slechts aan de andere kant.
        Ik ben mezelf, jij bent jezelf.
        Wat we voor elkaar waren, zijn we nog altijd.
        Noem me zoals je me steeds genoemd hebt.
        Spreek tegen me zoals weleer, op dezelfde toon, niet plechtig, niet triest.
        Lach om wat ons samen heeft doen lachen.
        Denk aan mij, bid met mij.
        Spreek mijn naam uit thuis, zoals je het altijd hebt gedaan.
        Zonder hem te benadrukken, zonder zweem van droefheid.
        Het leven is wat het altijd geweest is.
        De draad is niet gebroken! Waarom zou ik uit je gedachten zijn?
        Nee, ik ben niet ver, maar juist aan de andere kant van de weg.
        Zie je, alles is goed. Je zult mijn hart opnieuw ontdekken en er de tederheid terugvinden.
        Dus, droog je tranen en ween niet, als je van mij houdt.

        Augustinus

        Tanja - Apeldoorn
        9 juli 2018

        Deel deze pagina:

      • Dank dat je er was
        reactie 11   |   niet OK

        Lieve Jacques, vier geleden kwamen wij op Kristalbridge en leerde je kennen als een gepassioneerd bridgespeler. Wekelijks sloten wij onze drive gezellig af met een glaasje witte wijn tijdens onze apres bridge. Je ogen lichtte op als je over je andere passie aan het vertellen was namelijk: trainen en geld inzamelen voor Alpe d'Huez. Veel dank voor het branden van mijn kaarsje. Voor jou was opgeven geen optie. Helaas moeten we nu toch afscheid van je nemen. Wij zullen je niet vergeten, dank dat je er was.

        Mary, Poli, Leo en Edith


        edith - CAPELLE AAN DEN IJSSEL
        9 juli 2018

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.