Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lief klein mannetje

Toen bleek dat ik zwanger was van jou was ik erg geschrokken ,dit had
eigelijk niet mogen gebeuren .Vooral omdat jij verwekt ben met veel pijn en verdriet .
Maar het was zo en daar was niets aan te veranderen ,ik was pas achtien was
een opleiding begonnen en was nog niet aan kinderen toe .
Maar jij groeide in me buik en met de gedachten dat je 50 procent van mij
was ging ik toch van je houden .
En wilde ik niets liever dan je krijgen ,ook al wist ik niet goed hoe ik het
allemaal moest doen .
Je opa en oma wisten het niet die moest ik het nog gaan vertellen .
Maar toen wilde je toch eerder me buik verlaten ,je werd veel te vroeg
geboren je levens kansen waren zo klein .
21 weken , Toen je werd geboren werd je gelijk ingepakt in een doek en heb
ik niets meer van je gezien of vernomen .
Gelukkig mocht ik horen dat je een jongetje was .
Lief mannetje van me wat was ik in een roes ,ik ben door gegaan met leven en
heb net gedaan ofdat er nooit wat gebeurd was .
En opa en oma weten nog steeds niets van jou .
Ik deed het zo als ik het heb gedaan maar voel me soms nog steeds schuldig.
Na ongeveer 9 jaar kwam ik iemand tegen waardoor jij weer naar boven kwam .
Ik was zo verdrietig ,maar gaf je een naam ....Jaimy* moest je gaan heten .
Ik weet dat opa nu bij je is en op je let .
Ik hou van je mannetje en je bent mijn zoon .

Je mama