Lieve tante Tineke en familie,
Mijn eerste herinnering aan oom Jan ligt bij het woord "Indië". Mijn moeder (Jans oudste zus Riek) vertelde mij met regelmaat dat haar broer - mijn oom Jan - in het verre Indië was. Als soldaat. Ze bad dat hij zou terugkeren. En Jan kwam terug. Veel later pas begreep ik dat mijn derde doopnaam (Johannes) een vernoeming was naar Jan. Mijn volgende herinnering ligt bij Jans huwelijk met Tineke, in de Amsterdamse Dominicuskerk. Daar was ik bij, als jongetje. Ik moest tijdens het huwelijksdiner een versje opzeggen, maar op het cruciale moment dook ik onder de tafel. Na onze verhuizing - in 1955 - naar Zuid-Limburg, verwaterde het contact enigszins. Maar de spaarzame momenten waarop we elkaar konden zien en spreken, waren altijd goed en warm. Bakkum herinner ik mij, met gezamenlijke strandbezoeken, en veel later het 60-jarig huwelijksfeest in Castricum. Ook sprak ik uitgebreid met oom Jan over zijn herinneringen aan Indië, naar aanleiding van een serie interviews over dit onderwerp waaraan hij bijdroeg. De laatste keer dat ik oom Jan zag - en maar heel kort sprak - was bij gelegenheid van de uitvaart van zijn zus Miep.
En nu is Jan zelf gegaan; toch een schok, maar tegelijkertijd was ik blij te horen: in alle rust tijdens zijn slaap. Je hebt een mooie leeftijd bereikt. Mariet en ik bewaren de allerbeste herinneringen aan je, en wensen tante Tineke en de naaste familie heel veel sterkte dit verlies te verwerken. Hartelijke groet, Jos en Mariet van Druten
lieve familie
Foto is van 1978. Wat een mooie tijd hebben we mede door onze ouders, samen met jullie moge beleven.
De herinneringen worden en zijn kostbaar.
Sterkte en lieve groet Cor en Els uur Limburg.
Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt
Plaats een reactieZo worden meer mensen geïnformeerd en kunnen er tevens meer reacties en herinneringen worden verzameld.