Herinneren is een vorm van ontmoeten…

mijn man en onze vader was een man met een grote bek maar een klein hartje.
hij hield veel van zijn gezin, en stond altijd klaar voor andere mensen.
hij was en is er nu nog altijd voor ons, en dat zal altijd zo blijven.
hij was een man die je niet snel vergeet.


een gedicht voor mijn man en onze vader:

Voor een dag van morgen.

Wannneer ik morgen doodga,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.

Vertel het aan een kind,
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad,
hoe lief ik je had.

Maar zeg het aan geen mens...
Ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man alleen maar een vrouw,
dat een mens een mens zo lief had
als ik jou...

gedicht van de rouwkaart:

Straks.

Schaam je niet voor tederheid

heb geen moeite met een zoen

straks kun je die jouw zo lief is

deze gebaren nooit meer doen.

Overige informatie
jan was erg gek op dieren, en vooral honden.
hij werkte al vanaf zijn 14 op de vrachtwagen en zetten op latere leeftijd ook een eigen bedrijf op, wat natuurlijk een transportbedrijf werd.
hij werkte er altijd hard voor.
maar het mocht helaas niet lang duren.

In dankbare herinnering leeft hij in ons voort!!!