Het was altijd gezellig als we bij opa en oma op bezoek gingen. Iedere keer weer een spelletje spelen. Als we woensdagmiddag langs gingen na school een lekker worstenbroodje halen. Ook hebben we vele puzzels gemaakt.

Ik ga je missen opa!

Ook wij gaan je missen, je was al die jaren onze vaste oppas als onze baasjes op vakantie waren.
Je kwam twee keer per dag bij ons zitten, eten geven en onze waterbak vullen.
Je bleef zelfs gezellig een half uur zitten om met ons te knuffelen.
Dag oppasopa.

Jan in actie bij de Pastorale Wacht

Jan en zijn gezin kwamen na hun komst in Ommoord ook al gauw in contact met de Open Hof gemeenschap. Jan melde zich aan als lector, en vanuit die rol ken ik Jan het beste.

Maar de mooiste herinnering die ik aan Jan heb, is tijdens een reis naar Lourdes in 2008.
We waren met een grote groep vanuit Ommoord afgereisd naar Lourdes. Ook onze groep nam natuurlijk deel aan de lichtprocessie, waarbij de rolstoelen met hun begeleiders vooraan mochten lopen, en de overige deelnemers achter de rolstoelen moesten aansluiten.

Toen mij bij het in de rij aansluiten dan ook gevraagd werd achter de rolstoelen aan te sluiten viel ik in een grote verbazing toen Jan zei, “dat is onze dochter en die willen we graag bij ons hebben lopen, zodat zij mij kan helpen met de rolstoel duwen”. Dit heb ik altijd een zeer bijzondere adoptie gevonden. En ik mocht ook inderdaad bij hen blijven lopen.

En ja, ik heb toen ook verschillende momenten het duwen van de rolstoel op mij genomen.
Jan, ik zal dit nooit meer vergeten en ben blij dat tijdens deze processie een foto van ons is gemaakt.

Jan, rust in vrede.

Paula, Hans, Karin, Angelique, Eric en alle kleinkinderen heel veel sterkte met de verwerking van dit verlies.

Gert-Jan en Marian van Witteloostuijn