Jan heb ik ontmoet op de HEAO in Enschede. In eerste instantie zaten we in verschillende eerste klassen; in het 2e jaar (1980/1981) kwamen we in dezelfde klas en in het 3e jaar (1981/1982) hebben we gezamenlijk de afstudeeropdracht uitgevoerd. Ik weet nog heel goed waar we hebben besloten om gezamenlijk de afstuurdopdracht te doen; ik was bezig in de moestuin van mijn ouders samen met mijn oudste broer Ludwig, het was zomer 1981 en Jan kwam langs. In het gesprek kwam naar voren dat Jan al een onderwerp had voor de afstudeeropdracht “invoering streepjescode supermarkt ” (Jan werkte toen ook parttime bij supermarkt Leussink in de Veldmaat); hij nodigde mij uit om de afstudeeropdracht gezamenlijk te doen. Ik had er direct vertrouwen in: “Met Jan ga ik het fixen; met zijn inzet en talenten plus mijn bijdrage, dan komt het goed”. We zijn er maanden mee bezig geweest. Iedere maandagochtend kwam Jan bij ons thuis om samen te werken aan het onderzoek. In die periode kreeg hij volgens mij ook verkering met Annet; hij was trots / verguld dat hij het “aan had”. Annet heeft ook nog een bijdrage gehad in de scriptie; zij heeft nog een A4 bijlage gemaakt “overdwars”; dat was toentertijd nog lastig te maken met een gewone typemachine. Het resultaat was een fraaie scriptie rondom de invoering en implementatie van de streepjescode in de supermarktwereld. Eind 1981 / begin 1982 stond dit nog in de kinderschoenen; slechts een paar supermarkten hadden scan kassa’s (ik geloof 3.) Een supermarkt in Zaandam (AH) en in Leusden (een zelfstandige) hebben we gezamenlijk bezocht. Voor de scriptie en de individuele verdediging hadden we beiden een 8; we waren blij en geslaagd. In de genoemde studiejaren kon ik met Jan meerijden. We woonden beiden in Haaksbergen. Kenmerkend voor Jan: hij was altijd op tijd, stemde goed af; ik kon op Jan bouwen. Mijn taxichauffeur Jan was eerst met een Ford Escort, later met een fraaie Opel Manta; hij hield van auto’s en ook van muziek in de auto. Muziek en auto’s had toen ook mijn interesse naast sport. We hadden genoeg met elkaar te delen; Jan was een gemakkelijke prater, kon ook goed luisteren en was toen al “street wise”. Ik heb Jan ervaren als open, toegankelijk, sociaal, innemend, in voor gein en humor en iemand die oog had voor de medemens. Daarnaast had Jan gedrevenheid: “ik heb energie en inzet en ga ervoor”. Hij lag ook goed in de klas en had een prettig contact met de leraren. Leraren vonden hem ook sympathiek; Jan was ook hier actief in de les; dan ontstaat er vanzelf een verbinding. Bij VV Haaksbergen heb ik Jan ook eens zien voetballen; hij speelde in een “hoog elftal zoals dat heet”; volop inzet en coachend. Echt Jan! Was voor mij leuk om te zien. Muziek: begin jaren 80 brak Andre Hazes een beetje door; hij verraste mij; hij gaf aan dat hij Andre Hazes mooi vond met name als hij in de auto reed. We spraken er over door; het was in de ouderlijke keuken van mijn ouders. Jan gaf aan “Andre Hazes, mooie stem, het levenslied prachtig Herman en weet je veel profvoetballers vinden hem ook mooi”. Ik moest toen nog wat wennen aan Andre. Na de HEAO gingen we elk een eigen weg; bezig met onze loopbaan. Eens in de zoveel tijd kwamen we elkaar tegen: Jan was altijd belangstellend, hoe is het, hoe is het met je ouders etc. Altijd even tijd vrij maken en geïnteresseerd. Later in de jaren 90 heb ik met mijn tennis dubbelmaat Alfons Rietman tegen Jan en zijn broer Albert nog wel eens gedubbeld (zondagmorgen heren dubbel competitie Tennis Inn): dat waren gezond fanatieke potjes. Na afloop lekker koffie drinken en bijkletsen. De laatste keer dat ik Jan heb gesproken was bij het papierhok bij de Honesch-school (aan de rand van Haaksbergen); een jaar of 2 terug; ik had toen mijn dochter Lisa bij me. Weer even ouderwets bijkletsen. Na het afstuderen van de HEAO in 1982 zijn we nu ruim 35 jaar verder; op woensdagmorgen 12 januari jl. las ik in de krant dat Jan helaas is overleden. Ik schrok; voor mij totaal onverwachts en wat heftig. De afstudeeropdracht die ik samen met Jan heb geschreven heb ik opgezocht en aan mijn partner Yvonne laten zien; ik heb er doorheen gebladerd, het witte papier is wat verkleurd door de tijd….. en ik ging terug in de tijd…..tja…..
Vrijdagavond ben ik naar de condoleance geweest van Jan, voor een laatste groet en om de familie sterkte te wensen met dit grote verlies. Er was een lange rij, ik moest buiten wachten. Ik hoorde buiten het nummer van Andre Hazes; “het is koud zonder jou”. Een nummer dat ik ook mooi vind; in mijn verkeringstijd met mijn partner Yvonne heb ik dit nummer eens specifiek voor haar aangevraagd…..Een nummer dat helaas treffend van toepassing is nu…het is koud zonder jou.
Vreemd en onwerkelijk dat ik vanavond een laatste groet heb kunnen brengen aan Jan. Dag Jan en bedankt voor alles! Familie Leppink, ik wens jullie nogmaals heel veel sterkte en troost toe om het grote verlies van jullie Jan een plek te kunnen geven.
Met vriendelijke groet, Herman ten Asbroek