Zondag 20 Juli 1986 een paar weken te vroeg werd ik geboren.
Zeker in mijn eerste jaren was mijn gezondheid niet altijd goed. Toen ik 2 was heb ik een aantal weken in het ziekenhuis gelegen met zware medicijnen en ben uiteindelijk met Hanny Opa en Oma Ton naar Ellmau gegaan om aan te sterken. Jan zag een ziekig bleek meisje weggaan en toen hij een week later in Ellmau aankwam een blij bruingebrand kindje in de sneeuw spelen. Was dat de voorbode van wat er nog ging komen?
In elk geval qua vakantie, want we waren altijd weg!
Of het nou in de winter was naar Ellmau, de zomervakantie met de caravan naar Quiberon of in de andere vakanties in Nederland ergens op de camping.
Dat kon natuurlijk ook, want Jan was al met pensioen. Een liefdevolle vader die zeker in het begin nog actief was met zijn eigen bedrijfje en daarnaast om het huis scharrelde.
Een tuin van bijna 1hectare moest onderhouden worden!
Uiteindelijk ging dat door de artrose niet meer en we verhuisden naar Drachten.
Maar die vakanties! We gingen nog steeds elk jaar naar Quiberon en Ellmau.
Ach die herinneringen...
Op zoek naar een camping.. we waren dichtbij. Hanny reed, Jan deed het raampje naar beneden en vroeg aan een fransman: ou es la camping? Geen reactie.. nog een keer of 5.. pas toen Hanny zei je moet camPING zeggen... toen begreep die fransman het pas...
Of die keer in Ellmau na een gezellig avondje waar Jan van de helling gleed. Maar nee de biertjes en schnapsjes waren het niet geweest...
Deze grappige herinneringen zullen voor altijd in mijn hart blijven!
Maar er was zoveel meer.
Jan was altijd nieuwsgierig, wilde altijd weten hoe het ging maar bovenal bezorgd.
Want ja, wat zou ik nu weer uitspoken?
Een verhuizing naar Oostenrijk, 8 maanden canarische eilanden...
Slapeloze nachten kreeg hij ervan. Een groot hart, want zijn zorgen naar mij uitspreken deed hij eigenlijk nooit. Af en toe de vraag of ik weer terug kwam. En oh ja... wanneer ik de katten weer op kwam halen want hij wilde zijn vrijheid toch wel weer terug.
Maar ook eerder toen Hanny ziek was. Opeens moest Jan wassen, strijken, poetsen en vooral koken. Bleek hij dat toch stiekem wel te kunnen.
Ook ging het minimaal 2 a 3 keer per week met Hanny naar het ziekenhuis en stelde zichzelf compleet op de 2e plaats. Een hele zorgzame echtgenoot die Hanny tot aan haar laatste moment niet alleen gelaten heeft.
Na het overlijden van Hanny wist hij zichzelf geen raad. In het huis voelde hij zich niet meer op zijn gemak en verkocht het huis. Ook in het nieuwe appartement vond hij zijn draai niet echt. Als een gentleman sloeg ja een klein beetje aan het flirten. Maar oh die vrouwen... het bleek toch maar een moeilijk volk.
Totdat ineens Tineke daar was! We zagen met zn allen Jan helemaal opbloeien.
Hij en Tineke samen zo'n mooi stel!
Jan zijn interesses werden breder en waar hij altijd al een familieman was, werd hij dat nog meer.
Samen ondernamen ze ook nog meer.
Zo kon het makkelijk gebeuren dat je Jan belde en 3 uur later kreeg je een appje... sorry! Ik was onderweg, je kan nu wel even bellen.
Maar ook samen op vakantie, samen weekendjes weg.. samen plannen maken. Ook ging je in training voor een bezoekje aan Oostenrijk en een tochtje naar de achensee...
En zomaar ineens stopte het. Zomaar ineens zijn al je plannen voor altijd plannen gebleven..
Maar Jan, dat tochtje over de Achensee wat je zo graag wilde maken. (En wat in elk gesprek de laatste tijd ter sprake kwam..)
Ik ga dat voor jou maken. Helaas niet met jou aan mijn zijde, maar wel met jou in mijn hart!
Ik mis je.
