Meestal viel het begin april.....de opening van een nieuw seizoen museum Oud Oosterhout. Als ex-bestuurslid kreeg ik samen met mijn vrouw elk jaar opnieuw een uitnodiging om op zo'n zondag aanwezig te zijn. Een witte tent, horecavoorziening, de harmonie en Jan en Gerrie!!!
Het was steeds dit moment dat we Jan en Gerrie spraken: kopje koffie erbij, de familieleden even doornemen en met name ook het vrijwilligerswerk van Jan bespreken. En steeds weer zie ik de trotse Jan....trots op zijn bijdrage. Deze herinnering blijft.......
Heel veel sterkte. Ellen en Hans

de burgemeester speldde de onderscheiding bij Gerrie op en niet bij Jan

Wat mij het beste bijblijft over de herinnering aan Jan, is hoe enthousiast hij was, toen ik vroeg om in het "complot" te komen zitten voor het aanvragen van een koninklijke onderscheiding voor Gerrie. vol overgave heeft hij meegedaan om de belangrijkste wapenfeiten van Gerrie bij elkaar te vergaren. Knap van hem, dat hij het stil heeft gehouden en wat straalde Jan toen de Burgemeester de onderscheiding bij Jan opspeldde.

Mijn gedachten aan ome Jan:
Ome Jan stond altijd klaar voor mij en vele anderen. Zo heeft hij de stroom in mijn huis samen met pa aangepast. Ook met Carnaval was hij taxi voor ons (samen met zijn dochter Sabien).

Verder wens ik tante Gerrie, Twan & Jennifer, Marloes & Christiaan, Sabien & Edward heel veel sterkte toe met het verlies van jullie man en pa!

Saskia van Poppel

Mijn herinneringen aan Jan zijn er vele. In het begin (meer dan 40 jaar geleden) boeide het mij allemaal niet zo, dat vriendje van mijn zus, maar gaandeweg leerde ik Jan wat beter kennen. Zo weet ik nog goed dat hij met andere aanhang meeging op vakantie naar Cadzand. Ook namen ons Gerrie en Jan mij en onze Christ mee naar de Efteling.
Bij al mijn verhuizingen was Jan actief en als er tussendoor iets moest gebeuren, kwam hij gewoon naar Nijmegen. Hij heeft bij 1 van mijn eerste kamers ook eens de sleutels in het contact laten zitten en toen de deur dichtgegooid. De politie heeft de auto toen weer opengemaakt met een stuk ijzerdraad (zat opgerold in de politiepet!)
Bij een van zijn bezoeken kwam hij met een bedrijfswagen, waarvan de moter midden op het drukke Keizer Karelplein afsloeg en niet meer wilde aanslaan. JAn stapte uit, pakte een hamer, opende tussen alle auto's die om hem heen reden, de moterkap en gaf een klap op de startmotor. Probleem opgelost! Instappen en wegriljden.
Bij 1 verhuizing heeft hij in de studentenflat zelfs een compleet muurtje mee gebouwd. Planken ophangen, snoeren trekken, verlichting aanleggen, een fiets brengen. Van alles deed hij voor mij. Benzinegeld en sigaren: meer hoefde Jan nooit te hebben. Ik heb daarbij ook veel van hem geleerd en kan nu zelf ook wat eenvoudige elektriciteit dingen oplossen.
Hij zei tegen mij altijd recht voor zijn raap wat hij ergens van vond, ik vond dat in het begin wel eens lastig, maar later alleen maar erg duidelijk: zo hadden wij tenminste nooit misverstanden.
Na het etentje met het hele gezin om de 60e verjaardag van ons pa te vieren, ging ik met een vriendin naar Leiden: Jan bracht hij ons gewoon even (de toen nog kleine Twan ging ook mee).
Ik weet ook nog heel goed dat ons ma eens tegen mij zei, dat ze het heel fijn vond dat Jan haar altijd aansprak met "ma". Dat heeft ze ontzettend in hem gewaardeerd.
Tot slot heb ik het altijd heel bijzonder gevonden om te zien wat voor band hij en Gerrie hadden: deels zo verschillend, maar tegelijkertijd zo hecht zijn en elkaar zo goed aanvullen. Dat is niet veel mensen gegeven.

Waar wij Jan van kennen: als vriend, later man, van een lagere school vriendin van mij.[Sylvia] Komen niet veel bij elkaar, maar wanneer we elkaar zien, is het kletsen alsof we elkaar wekelijks zien. Jan rustig, een sigaartje rokend. Stond voor ons klaar bij elektrische problemen.
Nu moeten jullie verder zonder deze rustige man. Heel veel sterkte voor allen.

Aad en Sylvia Holleman.