Ik wil net verloningen in gaan voeren en lees nu pas het bericht van Jan.
Natuurlijk wens ik jullie ontzettend veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Jeroen van den Berg

Ik lees dit bericht nu vandaag pas, omdat ik even geen opdrachten voor werk heb gehad.
Een groot verlies en gemis.
Ik heb Jan niet persoonlijk gekend, maar dat maakt mijn oprechte medeleven er niet minder om.
Ik wens jullie allemaal bij deze veel sterkte en kracht toe

Tom de Jong

Mijn eerste kennismaking met Jan was ongeveer in 1996. Ik was toen al belastingadviseur voor artiesten (bij All Arts in Rotterdam) en schreef veel over de bijzondere artiestenregeling. Die regeling bestaat nog steeds en houdt in dat zelfstandige artiesten, die niet als werknemer werken, toch verloond kunnen worden door hun op-drachtgevers.
Zij houden loonbelasting in en dragen WW- en WAO-premie af, waardoor de belasting al betaald is voor de artiesten en zij verzekerd zijn voor een eventuele uitkering bij werkloosheid en arbeidsongeschiktheid.

Jan had samen met Aline ervaring met die artiestenregeling opgedaan bij hun jazzfestival en merkten dat andere organisatoren daar weinig tot niets van wisten. Dus gingen zij aanbieden dat zij dat wel van hen konden overnemen. Dat was het begin van Van Dam Service, een verloningsbureau.

Maar er waren lastige fiscale kwesties, zoals wel of geen inhoudingsplichtigenverklaring (IPV) gebruiken, btw rekenen, de kleine-vergoedingsregeling toepassen, het verlonen van buitenlanders, loon in of loon over (een periode) en groepen deels wel verlonen en deels niet. Zo leerden wij elkaar kennen, want ik studeer daar veel op en publiceer daar vaak over. En ik heb soms contact met het Ministerie van Financiën om de regels verbeterd te krijgen, wat een paar keer goed gelukt is.

Ons eerste contact was bij de BIM, waar wij hielpen Stichting De Centrale op te zetten. Die ging later op in jullie Van Dam Service en ik vond het mooi om te zien hoe jullie dat vervolgens veranderden in Artiestenverloningen.nl.
Jan de technische man, zowel qua hard- en software als qua regels, en samen met Aline de contacten met de musici en de bedrijfsvoering.
Soms werd ik door een van beiden gebeld of gemaild om vragen te beantwoorden. En daarmee kon ik zien hoe Jan en Aline groeiden in hun ontwikkeling.

Ergens 15 (of misschien wel 20) jaar geleden heb ik Jan en Aline gevraagd om mee te gaan doen met De Goede Raad, een informele groep van administratiekantoren, belastingadviseurs en verloningsbureaus die zich met artiesten bezig houden. We komen eens per half jaar bij elkaar, telkens bij een ander op kantoor. Zo zijn we ook een keer bij Artiestenverloningen in Culemborg geweest. Sfeervol, leerzaam, nuttig en gezellig, zeker met Jan en Aline erbij en hun actieve inbreng.

Maaike kwam later bij Artiestenverloningen, ook met haar man Guy. Jan nam meer afstand, problemen met zijn gezondheid. Hij kwam ook niet meer naar De Goede Raad en dat was jammer. Aline kwam gelukkig nog wel, totdat Maaike het ging overnemen.

Lieve Jan, ik heb je leren kennen als een man die het goed voor had met anderen, vooral met artiesten. Je hebt samen met Aline iets moois opgezet en veel voor mensen betekend. Je was een doorzetter, jij wilde alles zelf kunnen doen, maar je was ook leergierig bij nieuwe dingen.
Ik heb daar van genoten, onze contacten heb ik erg gewaardeerd. Deze manier is waarom jij en ik ons werk zo graag deden (en doen), namelijk heel eerlijk en betrokken zijn, samen met anderen die dat ook zo willen doen.

Daarom, dank je wel Jan, je bent echt een goed mens geweest.

Dick Molenaar – All Arts Belastingadviseurs / De Goede Raad

Allereerst gecondoleerd voor jullie allemaal met jullie grote verlies.
Mijn eerste contact met Jan was 10 jaar geleden (zonet even opgezocht). Ik kwam van Payrol waar niet alles even makkelijk geregeld was. Toen kwam ik bij Jan terecht, want de start was wat 'hobbelig' en er moest veel aangepast worden in het systeem. Ondanks de vele aanpassingen zorgde Jan met zijn persoonlijke aanpak, heldere uitleg en geduld ervoor dat ik bleef en er volop vertrouwen in had.
Wat zal het gemis voor jullie groot zijn. Ik denk aan jullie!

Lieve groet, Hettie vd Hoeven

Lieve papa,
Morgen begint weer een nieuwe week, alweer zonder jou. Normaal gesproken begon de week niet voordat ik met jou had gesproken. Deze traditie begon toen we nog in Cothen werkten en ging door tot 3 jaar geleden in Culemborg. Op maandagochtend belden we altijd om het weekend door te spreken, vaak duurde dit wel minstens een half uur. Collega's wisten ook dat ik pas kon beginnen als ik met jou gebeld had.
Later werden deze telefoontjes bijna dagelijks. Zeker tijdens mijn zwangerschap toen wilde je alles weten. Ik heb toen voor jouw verjaardag een zwangerschapskalender gekocht. Elke dag belden we om te kijken wat er die dag op de kalender stond en te vergelijken met wat ik meemaakte. Ik denk dat jij de enige opa ooit bent die een zwangerschapskalender had :D
Daarna gingen de telefoontjes vooral over Abel, wat was je gek op hem. De eerste vraag was eigenlijk standaard "vertel eens, hoe gaat het met Abeltje?" En ook hierbij wilde je alles weten, soms zelfs dingen waar ik geen antwoord op had, zoals wat hij de hele dag op de opvang deed. Je zou graag een dagje mee willen lopen om echt alles mee te maken. Ik denk niet dat de juffies dat gewaardeerd zouden hebben ;)
Lieve papsie, ik hou van je en ik mis je. Ik zal Abel altijd vertellen hoe bijzonder zijn opa was, we zullen je nooit vergeten.

Als herinnering aan mijn lieve broer Jan wil ik graag mijn toespraak plaatsen die ik hield bij zijn afscheidsdienst.

Lieve Aline, kinderen, familie en andere aanwezigen om Jan te herdenken.

Ik ben Annette de zus van Jan, wij waren met 4 kinderen thuis waarvan Jan de oudste was, daarna kwamen Imke Jelle, Henk en als laatste ik. Ik wil graag wat herinneringen over Jan met jullie delen:

Jan was een lieve oudste broer, hij was toen ik een puber was al uit huis en ik keek erg op tegen Jan die in Amsterdam woonde en daar zo’n ander leven had in mijn ogen. Zwolle was daarbij vergeleken een klein stadje.

Ik weet nog goed dat ik in die tijd hele korte jurkjes droeg die in de mode waren, ik wilde zo graag een zwarte panty , maar mijn moeder vond dat niet nodig, ik had toch nylons, maar ja, daar hoorden jarretels bij en dan kon je echt niet bukken anders zou je dat zien. Jan hoorde dat en bracht een keer zwarte panty’s mee uit Amsterdam, wat was ik blij! Hij vertelde mij dat in Amsterdam in de Bijenkorf een speciale zwarte pantyafdeling was en ik geloofde dat. Ik vertelde dat aan mijn vriendinnetjes. Jan hield er wel van om grapjes te maken.

Later kwam ik af en toe in Amsterdam, waar hij inmiddels met Aline samenwoonde in de Jordaan. Ik vond het daar geweldig. Jan nam me mee naar het café waar hij vaak kwam en ik keek mijn ogen uit. Zo kocht Jan een keer sieraden van een bevriende kunstenaar voor mij, deze sieraden waren van metaal en super onhandig, het sneed me in de keel en de ceintuur en armband voelden zo naar. Maar ik was daar zo blij mee!

Ook in Roordahuizum kwam ik graag op bezoek, het schattige huisje, met de prachtige tuin, Jan was gek op de tuinen van Le Roy en probeerde daar ook zo’n tuin te maken en hij liet steeds de vorderingen zien. Jan was ook een groot natuurliefhebber.

In het verleden maakten mijn 3 broers graag avontuurlijke wandeltochten, heel erg basic. Ze wilden ook graag dat ik een keer meeging, maar ik wilde wel graag in een tentje slapen, ik sliep daar met Henk in. Imke Jelle was heel streng , we mochten bijna alleen maar uit de natuur eten en hij had wat gedroogde producten bij zich waar hij ’s ochtends pap van maakte. Een erg stevig ontbijt was dat! Ik wilde een keer heel graag naar een normale wc toen we langs een horecagelegenheid kwamen, maar dat was dus niet de afspraak. Jan zei, dan ga ik wel mee naar binnen en ondertussen heeft hij stiekem een kopje koffie gedronken. Hij was er wel aan toe om iets normaals te nuttigen.

Zo zijn mijn broers en ik ook eens met een huifkar op vakantie geweest. Toen we door Blokzijl reden, stopte het paard ongeveer bij elk huis, omdat het volgens mij het paard van de groenteboer was geweest. Zo kregen we een hele sliert auto’s achter ons die ons niet konden inhalen in het smalle straatje. Mijn broers hebben toen letterlijk het paard achter de wagen gespannen en zijn zelf gaan trekken.

Met familiedagen of weekenden die we bijna elk jaar hadden, kon Jan heel rustig toekijken hoe iedereen in de weer was met opruimen, koken e.d. Hij genoot daarvan en maakte met iedereen een praatje en was zeer belangstellend over ieders leven en werkzaamheden. Daarin leek hij erg veel op onze vader. Ook belde Jan regelmatig en je wist dat je dan zeker 3 kwartier aan het praten was, altijd willen weten hoe het met ons ging en vertelde hij over zijn eigen gezin en bezigheden.

Op 2 en 9 augustus hebben we nog heel fijn met Jan kunnen praten en herinneringen opgehaald, het deed ons heel erg goed dat we op zo’n mooie manier afscheid hebben kunnen nemen.

Jan was een heel belangstellende en betrokken broer en we gaan hem missen, zeker heel erg missen.

Lieve Aline en medewerkers van Artiestenverloningen,

Gecondoleerd met het overlijden van Jan. Ik lees net het bericht op de website. Wat een verlies en verdriet! Sterkte voor jullie allen

Lieve groet, Olaf Malmberg

Lieve oom Jan,

Ik heb mooie herinneringen aan vele familieweekenden met elkaar, zeker 'vroeger', toen we met zijn allen bij elkaar waren, ook met opa en oma erbij. Toen, en ook later, was je zichtbaar in rust aan het genieten en wist veel over iedereen, zo merkte ik als ik met je sprak en goed op de hoogte was. Korine of ik kwamen graag gezellig rustig bij je zitten praten. Wat ben je de laatste weken steeds weer verrassend sterk gebleken. Ik zag op een filmpje hoe je genoot van muziek aan je bed. Ik hoop dat je daar nog van genoot en rustig bent gegaan. Door ziekte kon ik niet op je begrafenis zijn, maar ik heb gehoord hoe mooi en persoonlijk het was. Het ga je goed daar oom!

Liefs,
Neef Maarten & familie