Lieve Tante Coc (en familie),

Net voor ik geboren werd kwamen jullie naast mijn ouders te wonen. Ik groeide op en jullie waren een soort van 3e opa en oma voor ons. Vandaar dat wij jullie ook ome Jan en tante Coc noemde. Er was altijd wel wat te beleven in en rondom ons en jullie huis. Zo hield ome Jan mij dan ook haar fijn in de gaten. Er kwamen vriendje en daar wilde hij wel even het zijne van weten. Want ja, het zal toch niet dat het buurmeisje met een schooier thuis zal komen. Zo ook (ik geloof op mijn 20e verjaardag) kreeg ik een date met ome jan cadeau. Wij moesten samen maar is uit gaan vond hij. Zo gezegd en zo gedaan. We zijn naar Scheveningen geweest en Ome Jan kletste honderd uit over allerlei schepen en hoe het daar vroeger was en we aten daar een lekker visje aan de pier. Wat hebben wij hier toch samen van genoten, we hadden het er nog wel eens over.

Zo gingen er vele vakantie voorbij en nadien wilde hij altijd wel een verslag van hoe het was geweest en welke gekke dingen ik wel niet had uitgespookt. En zo kwam er op een gegeven moment na en vakantie ook een knappe jongen langs. En na een voorstel rondje in de familie moest Ome Jan er ook het zijne van weten. En ja het beviel hem wel. Dit was wel een geschikte jongen voor zijn buurmeisje vond hij. Dat is dus ook zo gebleken. Op 6 Juli 2018 zijn jullie daggast geweest op ons huwelijk. Jullie vonden het een hele eer en voor mij was het niet meer dan normaal dat jullie erbij moeten zijn. Want jullie hebben mij altijd gesteund in goede en ook wel in verdrietige tijden.

Sinds ik het huis uit ben zagen we elkaar niet zo vaak meer. Maar als ik dan is langs kwam wist Ome Jan mij vanaf zijn bankje voor de garage al te zien voor ik de auto uit was. Zo ook en paar weken geleden toen mijn ouders op vakantie waren. Zo riep hij al voor ik bij de voordeur stond. ''He buurmeisje, kom jij hier ook eens even langs''. Uiteindelijk waren we al snel een uur verder en zat ik met een koud blikje drinken op het trapje voor het kippenhok te kletsen over van alles en nog wat. Wat was u een fijne en warme man die af en toe ook wel erg koppig kon wezen. Maar dat maakte u zoals u was en die herinneringen zal ik voor altijd blijven koesteren.

Lieve groet,
Marinka Strijker-van Welie
(het buurmeisje)