Beste familie, vrienden collega's
Man van weinig woorden .......... Zo heb ik mijn verhaal genoemd.
Na een heerlijk weekend in Brugge zat ik zondag op de bank nog na te genieten van de foto’s.
Kwart over 12 ging mijn telefoon: Debby in paniek met op de achtergrond een blaffende hond, in eerste instantie begreep ik het niet..... toen drong het tot me door dat Jan Willem was overleden.
De grond zakt onder je voeten vandaan en je schreeuwt dat het niet waar kan zijn...... Je schreeuwt nog een keer maar het is zo en niet anders.......... Totaal verdoofd stapte ik de auto in en nog steeds denken, dit kan niet , dit bestaat niet....
Man van weinig woorden, Wat waren wij tegengesteld: jij zo rustig en kalm en ik zo hyper.
Hij was degene waar ik mee mee mocht naar het vergulde paard in Alblasserdam tussen zijn vrienden maakte ik het allemaal mee, meiden, bier, muziek.
Samen stonden we onder de takel fietsen te repareren in door ons geliefde werkplaats waar altijd van alles gebeurde.
Met de Honda MT reden wij richting oudorp, vaak waren wij nog eerder bij het vakantiehuisje als onze ouders.
Deuren waar gaten in geschopt werden omdat meneer mij niet te pakken kon krijgen, tsja, mama had wat te stellen met ons.
Wat hebben we april vorig jaar genoten in de eiffel op onze motorfietsen rijdend door het glooiende landschap met prachtig weer, vandaar ook de afbeelding op je rouwkaart.
Jaren heb jij aan mij gevraagd om mee te gaan , meestal was ik druk.
Gelukkig deze keer niet.
Samen op een kamer en wat kon jij snurken zeg handig dat ik nog een paar oordoppen bij me had.
Auto's en motorfietsen waren jou passie, o wat was jij zuur toen die BMW M5 voor de deur gepikt werd.
Een kind hoort zijn ouders te overleven ..... het is nu anders.
Iemand zei ooit dat doodgaan logisch is, gewoon het oude maakt ruimte voor het nieuwe. Het wrange is nu wel dat 51 jaar niet oud is , te jong, veel te jong ....
Samen is niet alleen, Je was nooit te beroerd om iets voor mij te betekenen, stond altijd vooraan om te helpen , verhuizen, schuurtjes bouwen en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Ook was jij degene die zei na mijn hypotheekellende " wat er ook gebeurd, ik zorg dat jij daar gaat wonen" ik heb er geen gebruik van hoeven te maken maar wist toen wederom wat ik aan je had.
Ik zag je genieten toen je we met mijn vriendenkring uit gingen eten na mijn verhuizing, achterop de Vespa heb ik je thuisgebracht , dat vond je wel wat.
Op je werk heb ik samen met Cas mogen luisteren naar je collega’s die vol bewondering over je praatte hoe je daar al 17 jaar je werk deed. En en al waardering.
Man van weinig woorden hoorde ik weer..... wat zullen ze je missen daar.
Ze vertelde ook dat jouw streven was om op je 61e te stoppen en financieel onafhankelijk te zijn, hè dat wist ik nog niet, verklaarde dit waarom je zoveel werkte?
Hier lig je dan , mijn bloed, in een kist, nog steeds bizar, onwerkelijk en niet te geloven.
Man van weinig woorden ...... gelukkig begrepen wij elkaar
One betekend 1 , helaas zullen wij nooit meer 1 zijn zoals wij in onze jeugd waren. Toevallig heeft U2 een nummer geschreven met deze titel, het liefst had ik Bono persoonlijk gebeld om het mooiste lied te zingen wat ik voor je kon bedenken , wordt lastig denk ik, dit nummer zal altijd voor jou zijn en gelukkig hoor ik ‘m vaak genoeg voorbij komen op de radio.
Adieu jan Willem , vriend , broer die altijd voor me klaarstond als het moest.
Jan Willem, Ik ben Trots en blij dat ik 49 jaar je broer mocht zijn, adieu jan Willem , eens een broer altijd een broer.
Louis Verschoor
