Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Mijn allerliefste schat,
Ik zit naast je bed en houdt je hand vast, stevig vast, maar die hand moet ik nu loslaten en dat doet pijn.,
ik denk aan het begin van de diagnose in 1995, borstkanker.
want toen stortte onze wereld in, maar jij was vast besloten,
want als het aan jou lag,
gaf je de ziekte niet zijn zin,
vaak hoor ik nog in momenten van verdriet,
dat je zei……….
ik heb kanker, maar…..
de kanker mij nog steeds niet.


In middels alweer 6 jaar voorbij,
die pakt niemand jou meer af,
Zelfs de kanker niet,
want jij ,jij wilt nog steeds leven.

In 2001, stortte onze wereld weer in, diagnose blaaskanker
En weer mogen we er voor gaan,
en al wat ik aan jou merk,
je wilt ook nog zo graag,
en weer blijf jij zo sterk.

Je wilt alles nog zo geven,
je bent gewoon nog niet klaar hier,
je hangt nog zoveel aan het leven,
en hebt nog zoveel plezier.
samen gaan we weer de strijd aan,
samen voor een tweede keer,
we hopen dat het weer goed mag gaan,
net zoals de vorige keer.


in 2007 kom de diagnose uitzaaiingen naar de longen,
ik raak de weg kwijt.
maar jij,jij gaat er weer voor,
ik staat versteld ,van jouw
kracht en doorzettingsvermogen wand die zijn onbegrensd
je kreeg gelukkig veel steun van je zus joke
je zus is de hele periode. een enorme steun voor je geweest.
ondanks allen steun verloor jij dit oneerlijke gevecht


Toch ben ik dankbaar voor haar einde
Dat na zoveel moedig strijden kwam
Omdat het niet alleen haar leven
Maar ook haar lijden overnam
Lieve Jannie, we zullen je heel erg gaan missen….