Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Elke veertigdagentijd en adventstijd verstuur ik een dagelijkse nieuwsbrief. Daarop schreef Jean-Paul elke dag een persoonlijke reactie. In totaal heb ik wel 181 mails van hem gehad. Vandaag is het Aswoensdag en ontving ik geen antwoord van Jean-Paul. Ik besloot hem direct te googelen en vond hier zijn overlijdensbericht. Alle sterktewensen aan de nabestaanden. Voor mij zal de veertigdagentijd nooit meer hetzelfde zijn. Een markant mens met sterke spirituele en morele ontwikkeling en overtuigingen.

Rust zacht, lieve Jean-Paul. Ik hoop dat je herenigd bent met je ouders en je tweelingbroer Hans.
Bedankt voor je vriendschap, ik zal het appcontact missen.
Een laatste groet,

Marjo Bos

Beste aanwezigen,
Om toch met iets leuks te beginnen: Jean-Paul was Bourgondisch ingesteld, hij hield van lekker eten, je kwam niet weg zonder een taartje en chocola te hebben gegeten…
We waren even oud, we zijn samen opgegroeid en hebben ook veel meegemaakt. Op jonge leeftijd (17 jaar) verloor hij al zijn vader en later zijn moeder. Ook zijn tweelingbroer Hans is helaas al op 53-jarige leeftijd overleden. In de jaren daarna had hij het heel moeilijk.
In onze jeugd schreven we elkaar wekelijks brieven, dat deed je in die tijd, waarin we alles schreven over wat we meemaakten. Met z’n drieën hebben we in onze studententijd (76-88) veel gereisd: van Finland tot Tunesië en van Portugal tot Griekenland, het was een onvergetelijke tijd.

Jean-Paul studeerde cultureel werk aan de Hogeschool van Amsterdam en Engels aan de Vrije Universiteit en gaf als docent les in NT2 en Engels op ROC en Volksuniversiteit. Doceren was zijn passie.

Jean-Paul was een spirituele man. Vóór vrede en tegen geweld. Principieel totaalweigeraar was hij (en zijn broer) waarvoor hij toen de gevangenis inging waar ik hem heb opgezocht.

Jean-Paul was begaan met de medemens, deed oneindig veel vrijwilligerswerk in kerk en samenleving, publiceerde ook veel daarover. Altijd veel ideeën over politiek en samenleving maar hij kon helaas niet zo goed voor zichzelf zorgen.

Jean-Paul was gelovig, wilde een goed Christen zijn, geloofde in Gods liefde, zag in Jezus een rolmodel en hield in diverse publicaties een uitgebreid pleidooi voor authenticiteit, empathie en schoonheid. Niet materie maar immateriële waarden. Bezig zijn met spiritualiteit, dat maakte hem gelukkig.

De laatste jaren kwam hij niet meer buiten en ging het fysiek niet meer zo goed. Maar hebben we wekelijks contact gehouden en elkaar niet losgelaten. Ik ben blij dat ik hem twee weken terug op zondag nog heb kunnen spreken, ook al was het moeilijk. Ik hoop echt dat hij verenigd is met zijn ouders en broer.

In één van zijn laatste apps schreef hij: Schijn je licht op anderen, praktiseer de liefde en vier het leven! Laten we dat met z’n allen ter harte nemen.
Jean-Paul, ik zal je missen!

Ik ken Jean-Paul van de voorbereidingen van de oecumenische jongeren diensten in Osdorp zo'n 40 jaar geleden. We verschilden nogal eens van mening, maar we kwamen er altijd met elkaar uit. Na die tijd ging ik af en toe naar de Opgang en dan hadden we heel vaak diepgaande gesprekken over het geloof en over het leven. Het was een mooi, karaktervol mens vol liefde. Veel sterkte voor alle familie en vrienden. Ik wens jullie de vrede van God toe.

Hij zal alle tranen uit hun ogen wissen. Er zal geen dood meer zijn, geen rouw, geen jammerklacht, geen pijn, want wat er eerst was is voorbij.

Eind vorig jaar schreef je dat je officieel met pensioen ging en vroeg me of ik wat te doen had met Oud en Nieuw. Je overlijden kwam voor mij dan ook als een verrassing. Het spijt me dat ik misschien onvoldoende contact gezocht heb, nu is dat te laat. Ik hoop dat je samen met je ouders en broer bent in het hiernamaals, ook al weten wij hier niet hoe die toekomst er precies uitziet. Rust in vrede Jean-Paul.