Lieve Jenne
Vandaag hebben we echt definitief afscheid van je genomen, een afscheid dat veel te vroeg was. Maar je vrouwtje en je kinderen hebben er een erg mooi waardig afscheid van gemaakt. Je had een zee aan bloemen, die je zeker verdiend hebt en er waren erg veel mensen die de moeite hebben genomen om afscheid van je te nemen.
Er werd een mooi verhaal over je verteld, hoe jou leven globaal is geweest. En ook de muziek vond ik erg mooi en passend bij jou en je gezin.
De laatste week heeft bij mij vooral in het teken gestaan van verdriet en onbegrip. En het verdriet wat ik heb geeft voor mij een beeld dat ik je erg graag mocht. En dat je een speciaal plekje hebt in mijn hart. Mijn herinneringen aan jouw voelen warm.
Ik vond het altijd fijn om bij jullie te zijn. Er is zelfs een periode geweest dat ik niet vaak bij jullie kwam maar HEEL vaak.
Ik had gewoon mijn eigen bed bij jullie ( of eigende ik me die gewoon toe :-) ) Weekenden, vakanties periode.... jullie huisje stond voor mij altijd open en ik heb dan ook een super tijd gehad. Herinneringen die zo bij mij opkomen zijn dan ook
"Jouw soep" ( en verplicht ballen moeten draaien omdat ik ook soep wilde)
"Zaterdags visje eten"
"Jenne de fietsen maker" (eerst je kont vol schelden en zeggen dat ik geen fiets waard was, en vervolgens je schuur in duiken om mijn fiets weer veilig te maken)
En de vele "vakanties" die we samen hebben door gebracht, toen ik klein was op de camping in Hooghalen, later in Limburg, en we zijn ook nog in Duitsland geweest. En ook al gingen mijn ouders niet mee, als we achter jullie aan kwamen was ik altijd welkom zoals in Petten.
Lieve Jenne, ik ga je ontzettend missen en ik ben super blij dat jij mijn oompje bent geweest.
Dikke kus,
Corina