Lieve Jeroentje

Wat missen we je enorm !
Het nieuwe jaar beleven zonder jou.
Gelukkig was het lock down, en niet ons ritueel met lange tafels in december , waar jij dan niet bij was!
Het was een schrale troost, voor mij, je moeder, dochters , zussen , ik ,collegas en vrienden ja veel missen je enorm.
nog steeds onwerkelijk..

Dank aan alle familie, vrienden, collegas, die ons steunen, en er voor ons zijn. we zijn er heel blij mee en trots op Jeroen dat hij zoveel heeft betekent
.We kunnen niet op alle reakties persoonlijk reageren maar zijn blij met alle mooie kaarten, emails en apjes.

liefs Caroline, Serijn en Noah.

Het is echt waar, maar hoop nog steeds dat het niet zo is.
Hoop dat je nog binnen komt lopen, maar weet dat het niet zo is.
Je meiden en ik missen je enorm, je snapt denk ik dat dat logisch is.
Lieve Jeroen ik ben dankbaar voor alles wat je met ons hebt geleefd,
en met de enorme hulp, liefde en medeleven van iedereen
Daardoor weet ik dat het wel zo is...
Dag lief,
X

Dank aan iedereen die er voor ons is, om het verlies van Jeroen enigszins dragelijk te maken.

Als collega van Leny, de moeder van Jeroen, hoorde ik vaak enthousiaste verhalen over Jeroen.....hoe gek hij was op zijn dochters en hoe hij vol passie zijn werk deed. Hoe maatschappelijk betrokken hij was en hoe trots Leny op hem was sprak uit haar ogen!
Ik las pas laat in de krant over zijn plotselinge overlijden, maar wil graag alsnog mijn medeleven betuigen! Lieve Caroline en dochters en vooral lieve Leny...... heeeeeeel veel sterkte gewenst met jullie grote verlies! Ik hoop dat mooie herinneringen het verdriet helpen verzachten. Liefs van Annelies Bouman

Reus Jeroen,
Ik vernam het bericht dat jij was overleden van een klasgenoot van ons beiden van de basisschool.
Dat sloeg in als bom. Je had vandaag 13 oktober 51 moeten worden. Je was dus nog veel te jong om heen te gaan.
We hebben vroeger veel leuke dingen meegemaakt (voetbal, werken voor je pa en een duikplank maken in te ondiep water/ dat liep nipt goed af)
Na her voortgezet onderwijs namen we een ander pad. Helaas! Je was een mens met een reusachtig hart, maak ik op uit de vele mooie positieve berichten. Zo kende ik je ook van vroeger.
Het valt niet te bevatten dat je zo vroeg in het leven bent heen gegaan.
Alle kracht voor je naasten met dit enorme verlies.
Rust zacht.
Jean-Paul Warmerdam

Vrienden voor het leven zijn we, ondanks dat we elkaar jaren niet gezien hebben. Jou verjaardag zal ik nooit vergeten, zoals we verjaardagen vroeger vierden (vandaag is het 13 okt.). De eerste twee keer naar zeilschool Wijde Aa waren we samen, wat een avontuur. Het was gaaf om aan te haken bij jou ondeugd, 's nachts moest ik mee uit bed van de jongenstent om mee te maken hoe je de bel bij de molen ging luiden. Later was ik samen met jou aan het werk met stalen vierkante plaatjes stampen in een groot magazijn bij je vader. Deze plaatjes waren nogal scherp en wij gingen er natuurlijk wel mee gooien, tot er een scherp plaatje in een arm kwam en gehecht moest worden. Deze en nog veel meer jeugdherinneringen zal ik nooit vergeten en we blijven vrienden voor het leven.

We zijn gisteren bij je moeder langs geweest. De herinneringen zijn van ver terug. Onze ouders woonden in onze jeugd naast elkaar in Uithoorn. Wat was het fijn om weer herinneringen te kunnen delen. Je was altijd al een druktemaker, grappenmaker en vol verhalen. Een herinnering van onze kant was dat jij met je schildpadjes speelde alsof het je speelgoed autootjes waren. Lieve Jeroen, wat wordt je gemist!! Oneerlijk is het: een sociaal, betrokken en goed mens zomaar uit het leven gerukt.
Liefs, Betty en Jacqueline Meijer

De keren dat ik Jeroen heb ontmoet zijn op één hand te tellen. Maar hij maakte indruk. Een bestuurder die uit enthousiasme ook echt handelt, gedreven. Ook buiten de grenzen van Amsterdam. Zo kwam hij twee keer in Den Haag om onze bestuurders en directeuren te inspireren en overtuigen van digitale participatie. Want hij geloofde daar echt in. Zijn enthousiasme bleek aanstekelijk, want we hebben inmiddels grote stappen gezet in Den Haag. Jeroen, bedankt voor wie je als mens bent en wat je hebt gedaan. De founding father van OpenStad.

Ik wens u als familie en vrienden alle sterkte en kracht toe nu u Jeroen zo moet missen.

Ik schrok vanmorgen toen ik in de Volkskrant een stuk las ter nagedachtenis aan Jeroen van Berkel. Hoe verdrietig dat hij te jong gestorven is! Toen ik zijn naam en foto met die kenmerkende lach zag, kwamen bij mij meteen de herinneringen boven. Het was het jaar 1986. Ik gaf les aan het Alkwin Kollege en regisseerde een lustrumtoneelstuk, Bloed en liefde, een hilarisch stuk van Godfried Bomans over onder andere Philips van Bourgondie. Jeroen speelde er als Philips een hoofdrol in. Geen idee, hoe hij bij het toneel verzeild raakte. Als hij al niet via een auditie was uitgekozen, dan is het wel, dat we hem persoonlijk benaderd hebben, want om Jeroen kon je niet heen. Wat hebben wij van hem genoten en een lol met hem gehad! Hij was een wervelwind van positieve energie en vrolijkheid en een absoluut verbindende figuur in de groep! Hij genoot van het toneel, al zei hij menigmaal verbaasd, dat hij niet begreep, dat wij in hem een getalenteerde acteur zagen. Maar in de rol van Philips zat nou precies dat ondeugende, dat komische, de onverschrokkenheid die Jeroen eigen was. Het hoogtepunt was een maaltijdscene- waarin Jeroen , omringd door tal van machtige heren en dames, in het midden van de tafel gezeten merkt dat zijn aangeplakte snor los begint te laten. Bij iedere ademstoot wappert het ding meer en wij in de coulissen liggen blauw van de lach. Bij Jeroen zag je enerzijds een opkomende paniek om de snor en om de angst dat hij zijn lachen niet meer zou kunnen inhouden. Maar hij bleef dooreten van de patat in de schaal voor hem en wist met snor en al ongehavend het slot van de scene te halen.
Wat had ik graag deze herinnering nog eens met hem opgehaald!