Beste Liesel en Leo,
voor iemand die altijd een woordje klaar heeft, ben ik nu met stomheid geslagen. Je kind verliezen en dan zo plots, hoe moeilijk moet dat wel niet zijn. Kan me niets voorstellen dat dat leed nu kan verzachten. Misschien een heel klein beetje de gedachte dat velen met jullie meeleven.
Hoewel we elkaar de laatste jaren weinig hebben gezien, denk ik momenteel veel aan jullie. Aan hoe verdrietig jullie zullen zijn en hoe verschrikkelijk oneerlijk dit moet voelen. Maar ik hoop dan ook dat eens dit leed draaglijk mag worden, dat jullie het een plaats kunnen geven en weer blij kunnen worden van de herinneringen aan jullie zoon Jesper. Tot die tijd wens ik jullie allemaal veel sterkte toe.
Wim Krings