Lieve Jessica, Het is ondertussen al 8 en een half jaar geleden, jeetje wat gaat de tijd snel zeg. Ik kan mij de dag nog goed herrineren - Ma die stormde het huis in in tranen - Jessica is overleden. Wat? Dat kan niet! Hoe kan dat!? ... Op zo een moment gaat er zo veel door je heen, ongelovelijk. Het is niet te bevatten. De dag dat we echt afscheid van je moesten nemen was voor verschikkelijk ...Jij, Johan, Kirsten en ik hebben veel meegemaakt als kind zijnde. Samen naar zwemles, veel buiten spelen, bij elkaar blijven slapen, sneeuwpoppen maken, schaatsen ... om maar eens een paar herrineren op te noemen. We zijn toch met z'n 4en opgegroeid - hoe kunnen we dat ook vergeten?Elke keer als ik I'll Be Missing You hoor dan denk ik aan jou. Ik heb het liedje nu ook opstaan terwijl ik dit tik. Gemist wordt je zeker, ook al hebben we de laatste jaren misschien minder met elkaar gedaan dan dat we als kinderen hebben gedaan. Ik zal aan je blijven denken als ik dat liedje hoor en ik zal je nooit vergeten.Jorn
