Ik herinner met de tijd nog zo... pa sloot kwam met die grote rooie Mercedes bus voorrijden bij de Nutsschool. Ff spelen met Vir was altijd top. Fietsen in die bus en hop voorin naast die grote baas die als een vrachtwagenchauffeur door de stad scheurde naar de Pletterijstraat. Thuis bij Vir altijd ff bapao opwarmen die klaarstonden in de koelkast die noooooit leeg was. Stond er nah nog een stukkie spekkoek..?
Warme herinneringen. Zaten we heerlijk indonesisch te eten toen ik zei: hmm wat lekker die smaak.. ik kan het niet thuisbrengen.. Zegt Jim; jooh laat je t toch lekkah hier!! (In het ooo zo heerlijke Haags) . Iedereen dikke tranen van ‘t lachen. Daarna ging pa liggen op die rooie sofa. Nita en Vir altijd ff ruzie, ik hoor hem nu nog schreeuwen vanuit de huiskamer!
Houtrust ja wat waren dat tijden. Vond het altijd prachtig daar mee te helpen, paar centjes bijverdienen, maar vooral het gevoel bij de familie te horen. Zelf heb ik nooit een vader om me heen gehad, maar tering wat had ik graag een pa zoals hem gehad. Daarom besef wat een gouwe tijden dat waren. Schoolfeestje van de Nutsschool? Tuurlijk! En dan stonden er wat vage figuren voor de deur, kwam Jim ff polshoogte nemen en met een vriendelijk maar toch wel duidelijk gebaar makend dat ze op moesten pleuren. Ja er kwam wel iemand aanlopen, daar wilde je geen ruzie mee.
Jullie gaan hem onwijs missen, maar hoop dat alle lieve woorden en vele vele goeie herinneringen van zoveel mensen , de pijn wat verzachten..
sterkte! Lieve familie Sloot.
Gabor Blom