Herinneren is een vorm van ontmoeten…

“Remember when you were young, you shone like the sun”

Voor wie het niet kent, dat is de eerste regel van een bekend nummer van Pink Floyd, waar Jochem (in ieder geval toen we jong waren dus) fan van was. Het voelt best gek om hier nu iets over hem te zeggen, omdat we elkaar al zeker 10 jaar niet meer gezien of gesproken hadden. Maar toen ik via via hoorde dat het niet goed met hem ging, ben ik toch ook even terug gegaan in de tijd, naar toen we jong waren. Want een groot deel van mijn tiener- en twintigertijd heb ik samen met Jochem doorgebracht. En ik kan wel zeggen dat mijn leven er heel anders uit gezien zou hebben als dat niet zo geweest was.

Ik leerde hem kennen bij de start van de middelbare school in Purmerend, in 1991. Hij was toen 12. Dat was geen makkelijke tijd voor hem. We waren weliswaar beide buitenbeentjes, samen met nog een paar anderen, omdat we allemaal net in Purmerend waren komen wonen. Maar Jochem was wel erg vaak de pispaal. Hij had zogezegd een (excusez le mot) ‘fuck you’ houding naar iedereen die zichzelf heel belangrijk vond en het interesseerde hem eigenlijk weinig wat anderen van hem vonden. Hij leek geen schaamte te kennen. Enorm krachtig, maar daardoor viel hij ook op, en dan zijn kinderen gemeen. In hoeverre hij daar nou echt last van had liet hij nooit iets over los, net zoals wij allemaal het eigenlijk nooit met elkaar hadden over hoe het nou écht met ons ging.

“You reached for the secret too soon, you cried for the moon”

Jochem heeft altijd gezegd dat hij niet ouder dan 40 zou worden. Hij wilde groots leven en had altijd wilde (en soms onbesuisde) plannen en ideeën. Die bravoure die hij had, heeft mij wel in situaties gebracht waar ik anders nooit in terecht zou zijn gekomen. Wilde stap-avonden in Amsterdam, tot in de late uurtjes als vrijwilliger achter de bar staan in jongerencentrum De Kern, meerdere malen naar Lowlands, midden in de nacht Formule 1 kijken, naar het buitenland met een vriendenclub, een volledig onverwacht en tof vrijgezellenfeest, al die dingen zou ik waarschijnlijk nooit gedaan of meegemaakt hebben als Jochem mij niet op sleeptouw had genomen. Ik ben hem daar oprecht dankbaar voor.

Maar het mooiste dat ik aan hem te danken heb, dat zijn mijn kinderen. Dankzij hem heb ik namelijk ook Suzanne ontmoet toen ik 18 was, nog zoiets dat nooit gebeurd zou zijn als Jochem er niet was geweest. Hij heeft ooit wel eens losgelaten dat hij zelf graag kinderen wilde. Dat is er niet van gekomen, maar hij heeft in zekere zin wel degelijk voor nageslacht gezorgd.

Waarom we al zo lang geen contact meer hadden, weet ik eigenlijk niet. Dat is misschien ook niet zo belangrijk, iedereen heeft het recht zijn eigen pad te kiezen. En Jochem deed dat zeker, ook zonder uitleg te geven. Hij was een beetje gek, iets wat hij ongetwijfeld zelf ook zou be-amen, maar ook een ruwe diamant. Een gekke diamant dus eigenlijk. Maar vanwege zijn invloed op mijn, of eigenlijk ons, leven, zal de glinstering van die gekke diamant in ons leven nog lang te zien zijn. Of, in de woorden van Pink Floyd:

“Shine on, you crazy diamond”

Al die keren feest op Lowlands, Paradiso, de Melkweg of gewoon thuis. Die grijns op jouw gezicht als dit nummer voorbij kwam. Wooohooo! Dank voor die goeie ouwe tijd waarin we met "de vriendengroep" zoveel hebben meegemaakt.
Je hebt zoveel kleur en vorm gegeven aan het leven tussen mijn 17e en 30e ongeveer, daar kijk ik met veel plezier en dierbare herrinneringen op terug. Een daarvan: etenstijd in Parijs. Op het uithangbord stond: all you can eat carpaccio voor afgesproken prijs. Dus, dat werd 'm. Ik zie de serveerster nog met elk bestelde portie van jou chagrijniger gaan kijken...zouden ze dat uithangbord ooit hebben aangepast?
Ik vind het heel jammer dat we een ruime 10 jaar geen contact meer hebben gehad..de reden?? Ik weet het niet, zo liep het leven. De deur stond altijd voor je open, je bent altijd in ons hoofd en hart aanwezig geweest. Ik hoop dat je dat ook geweten hebt. Ik ben je dankbaar voor wat er was, verdrietig om wat niet kwam en nog meer om wat niet meer komen zal.
Dag lieve Jochem.