Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Op 24 Januari hebben wij afscheid genomen van onze Pa.
Zijn werk aan de Vee- en Vleescentrale te Boxtel heeft hij gedurende ruim 40 jaar , alle dagen van de week, met enthousiasme uitgevoerd.
Na het veel te vroege overlijden van zijn vader, waar hij altijd met veel respect over sprak, heeft hij een gedeelte van het werk op zich genomen, om zo de zorg voor een groot gezin voor zijn moeder mede mogelijk te maken.
Zijn liefde voor de techniek in de ruimste zin van het woord heeft hij altijd graag gecombineerd met zijn werk.
Als hij bij de boeren kwam werd hem dan ook vaak de vraag gesteld, kundè ok efkès nor de lamp in de keuke kieke, want die flikkert af en toe, of we hàn hier gèr ’n stopkontakt vur onze nèèje radio.
Op deze en nog veel meer vragen had hij altijd een positief antwoord.
Hij stond zogezegd iedereen altijd met raad en daad bij.
Na zijn pensionering in 1981 werden de vakantie’s wat langer, hij bezocht meerdere keren Canada, waar hij bij zijn zus Anny en haar kinderen zijn gouden handen graag uit de mouwen stak.
Ook heeft hij gedurende enkele overwinteringen samen met ons mam in Zuid-Afrika bij zijn zwagers in de diverse kloosters ook alles gerepareerd, van hengsels aan de kookpannen tot en met het reviseren van tractoren.
De hele familie en vele anderen hebben altijd een beroep op hem kunnen doen.
Kaarten was ook een van zijn hobby’s wat hij dan ook vaak onder het genot van enkele borreltje’s in diverse kaartclubs heeft gedaan.