Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Mama,

Van wandelen hield je maar al te graag, totdat je MS kreeg, daar zat je erg mee in je maag. Het wandelen was in een keer afgelopen, toch bleef je op beter hopen.

Ook in de krantenwijk, die je had gingen de kinderen mee, de ene keer Herma en Mario en dan Thecla en René.
Ook niet te vergeten je man,
daar kon je altijd van op aan.

Wat die al niet in de afgelopen jaren voor je heeft gedaan, daar heeft nog niemand echt stil bijgestaan.
Dag in, dag uit, jaar in, jaar uit, van s ochtend vroeg tot s avonds laat, was hij er altijd voor je, daar was je bij gebaat.

Lieve Mama, dat je van ons heen bent gegaan, dat kwam totaal onverwacht. Ik denk dat ik namens ons allen spreek, Liefste Mama, rust zacht.

Je zoon,

René Engelsbel

Overige informatie
Het gedicht wat hierboven staat heb ik geschreven op de dag dat mijn moeder is overleden. Het is alweer zeven jaar geleden, maar ik mis haar nog elke dag.