Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Joop Den Uyl werd in op 9 augustus 1919 in Hilversum geboren als zoon van een gereformeerde mandenmaker.

Van 1936 tot 1942 studeerde hij economie aan de Universiteit van Amsterdam.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Den Uyl ambtenaar bij het ministerie van Economische Zaken (1943 - 1945). Ook was hij al meteen bij de oprichting lid geworden van de nieuwe progressieve volkspartij de PvdA. Vanaf 1956 was hij lid van de Tweede Kamer.

Van 1962 tot 1965 was Den Uyl wethouder Economische Zaken in Amsterdam. Daarna werd hij minister in het kabinet Cals (1965 - 1966). Na de val van het kabinet Cals (in de beruchte Nacht van Schmelzer) werd Den Uyl fractievoorzitter en leidde hij de oppositie tegen de kabinetten Zijlstra (1966 - 1967), De Jong (1967 - 1971) en Biesheuvel (1971 - 1973).

Van 11 mei 1973 tot 19 december 1977 was Joop den Uyl premier en minister van Algemene Zaken.

Naast deze successen kende het kabinet Den Uyl ook een aantal crises: de oliecrisis, de Lockheed-affaire, de gijzeling van de trein bij De Punt en niet te vergeten de grondpolitiek, het onderwerp waar het kabinet over viel.

In 1981 maakte de PvdA deel uit van het kortstondige tweede kabinet Van Agt, waarin Den Uyl minister van Sociale Zaken en werkgelegenheid was. In 1986 was Den Uyl voor de laatste maal lijsttrekker. In dat jaar gaf hij de fractievoorzittershamer over aan Wim Kok. Den Uyl bleef een gedreven lid van de Tweede Kamer. Niet alleen als fractielid, maar ook als minister of fractievoorzitter bleef hij herkenbaar voor gewone mensen.

Joop den Uyl overleed op 24 december 1987.