Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Jolanda
Op 13 mei begon ik onze trouwgelofte met dezelfde woorden, lieve Jolanda
Ons trouwen was een volgende stap op een reis die begon in 2005.
Mijn ex stiefdochter wilde ratjes en had bij Parzival rittens gereserveerd. Dus wij naar de Eltingerhof op een avond rittens knuffelen. Daar heb ik Jolanda voor het eerst gezien. Tijdens het rittens knuffelen werd er ineens een hele mooie grote bruine rat in mijn handen gedrukt
Dat was Joepie en daarmee is het begonnen en was ik verslaafd aan ratten, want een paar weken later was ik alleen en kocht een kooi en haalde mijn eerste ratten op in Gent.
Op zoek naar informatie kwam ik op het ratjesforum uit. Dit forum organiseerde weekendjes samen, het zogenaamde VNW, het vette nijlpaard weekend, in Arnhem. Een hoop geklets, ervaringen uitwisselen, eten, drinken, vuurtje stoken. Maar ook uitstapjes naar een dierentuin en een weekendje Maastricht bij Angela. Dit laatste was een poging van een paar mensjes om mij te koppelen aan Jolanda.
Uiteindelijk was het in 2008, via LEXA dat ik bij Jolanda uitkwam. Zo van Héé jij ook op Lexa. Ga je wat drinken met me. En een keer uit eten. En zo begon het.
Toen Jolanda zei dat haar moeder jarig was en in het ziekenhuis lag en haar auto kapot was zei ik, ik haal mijn auto, stap in gaan we naar Rotterdam toe. Sinds die dag waren we samen. 27 augustus 2008
Dankzij Kevin en Claudia hebben we twee mooie verre reizen gemaakt. Kevin liep stage in Sydney dus we huurden een camper en zijn daar drie weken rondgereden ook nog op bezoek bij een oude vriendin van Jolanda die in Melbourne woont.
En Claudia liep stage in Disney World, Florida, en daar zijn we ongeveer 10 dagen geweest. Bij aankomst op het vliegveld stond er een mooi wit paard voor ons klaar. Op één van de foto’s zie je Jolanda daarin zitten.
Ook hebben we Wenen en Berlijn bezocht. Maar sinds 2013 toen je begon met wandelpootjes werd de reizen minder. Alleen af en toe een weekendje weg en natuurlijk elk jaar oud en nieuw op Texel. Wat je echt heerlijk vond. Ver van het vuurwerk en een enorme speeltuin voor de honden. Maar de plannen waren er wel, Praag en Lissabon stonden op de lijst en ook Alabama. De laatste reis die gepland was, was een cruise naar Noorwegen. Deze zou vandaag over 4 dagen vertrekken.
Deze reis heb je niet gehaald, een ziekte die twee jaar geleden ontdekt werd heeft je dat belet. Twee jaar geleden, na vele onderzoeken werd er baarmoederkanker ontdekt. Operatie en bestralingen volgden en opnieuw een operatie en nog meer bestralingen.
Eigenlijk leek het beter te gaan maar sinds afgelopen kerst kreeg je meer pijn. Zo erg dat toen je voor de controle scan ging ze je in het ziekenhuis gehouden hebben, dat was ongeveer 4 weken geleden. Twee weken ziekenhuis waar je goed werd verzorgt door een geweldig team en daarna naar huis. Zonder pijn en met een voedingssonde. Je hield je hoop op wat meer kracht om op reis te gaan, maar tevergeefs.
Op je laatste zaterdag zei je dat het niet ging lukken en dat ik het af moest bellen, de volgende dag heb je met je zus en nichtjes afspraken gemaakt over kleding en make up. Maandag nacht kreeg je zoveel pijn dat ik de huisartspost moest bellen. De arts heeft je een slaapinjectie gegeven. Toen ik je overdag vroeg, je was een beetje bij, of je een injectie wou zodat je kon slapen knikte je langzaam Ja. Het was genoeg
Nu zijn we hier om je vaarwel te zeggen voor je laatste reis. Zoals vele dierenvrienden zeggen je reis over de regenboog brug. Voor anderen een sprong uit de vissenkom.
Lieve Jolanda, vaarwel

Een aantal weken geleden zag ik je nog lopen in het Horsterpark. Jij met de uitlaathonden, ik met een cursist met pup. Ik wist toen nog niet dat je ziek was al zag ik wel dat je flink vermagerd was. Waarschijnlijk was het één van je laatste rondjes want een paar dagen later hoorden we in de winkel dat je per direct ging stoppen met Wandelpootjes. Er is je niet veel tijd gegund. Wat een rotziekte!
Ik hoop dat je toch nog hebt kunnen genieten die laatste weken en dat iedereen die je lief heeft op een fijne manier afscheid heeft kunnen nemen.

Mede namens het team van Sascha Diertotaal wens ik iedereen heel veel sterkte om dit verlies een plekje te geven.
Brigitte Elsman

Jolanda

Jeetje er gaan veel herinneringen door mij heen
Ik las vanavond t berichtje pas. Zooo oneerlijk dit We ontmoeten elkaar in Arnhem. Op steenworp afstand woonden we bij elkaar. Beide mannen in t leger Jij en ramon waren onze dierbare vrienden waar wij dagelijks mee optrokken Nachtenlang kletsen , lachen en muziek maken, de poezen en honden ... wat n bijzondere tijd ..!
Kids kwamen en verhuizen naar Duiven Onze tocht naar Noorwegen. Onze berghut.. wauw! Mooie herinneringen. Kids in t begin zien opgroeien ... dan is t n lange tijd stil. Begin dit jaar spraken we elkaar weer en nu dit definitieve afscheid.
Ik vond t fijn en waardevol dat ik ook een stukje van en met je leven mocht delen
Wens je n fijne en goede reis ........
Liefs. Yvonne van Gemert

Lieve Jolanda,
Zo'n 14 jaar geleden is het al dat wij elkaar voor het eerst ontmoetten. Veertien jaar geleden... Eerst op het Ratjes online weekend op het landje in Goor, maar mijn eerste echte herinnering was toen ik met je mee mocht rijden naar Drine in Antwerpen. Ik stapte in je oude autootje, een peugeautje denk ik? Op de grond van de passagiersstoel lag een kleine zwarte pup... Murphy! Ik was nog heel jong en een beetje door je geïntimideerd, maar het was een erg gezellige BBQ daar in Antwerpen.
We hebben sinds die tijd nog veel van deze feestjes meegemaakt. Jouw verjaardagen waren altijd erg gezellig. Ik herinner me speciaal één ochtend na je verjaardag dat ik wakker werd op zolder en naar buiten keek en alles wit was! Na een wandeling met de honden (waarbij Luca amper boven de sneeuw uit kwam), moest ik toch echt naar huis rijden. Vier uur deed ik er over met een kapotte autoverwarming! Brrrr!
En die keer dat Gabri en ik smiddags even op de koffie kwamen, we uiteindelijk midden in de nacht pas terug naar huis reden en vervolgens met een lekke band strandden bij Oss! Via sms (jaja) bood je nog aan om ons op te halen, maar de ANWB was er snel om ons weer op weg te helpen.
Of op één van de eerste VNW's, al die marshmellows die we met een bijna orgastisch genot hebben verorberd! Geen idee hoe we aan dat "natuurlijk over(ge)wicht kwamen... :P En de vele prachtige wandelingen die we daar ook hebben gemaakt.
En natuurlijk de ratjes. Mijn eerste rittens die ik ooit zag, waren die van jouw C-nest. Prachtig glanzende en superzachte zwarte wormpjes met hun oogjes nog dicht, zo schattig!
Ook nog een keer een week op jouw beestenboel gepast toen jullie op reis waren. Heel leuk hoor, maar wat een werk...! Respect voor alles wat je altijd hebt gedaan voor de beestjes!
In die jaren hebben we beiden ook relaties verbroken, maar ook weer nieuwe liefde gevonden. Jij in Gerard, ik in René. Toen ik jullie uitnodigde voor onze bruiloft, zei je hoe bijzonder je het vond om mij te hebben zien groeien van meisje tot vrouw. En dat is ook zo! Ik was net 16 toen we elkaar leerden kennen!
Zo kan ik nog wel even doorgaan, met herinneringen ophalen. Maar dat doen we wel samen als we weer samen komen met de visjes, of wellicht nog eens je verjaardag vieren en samen het glas op je heffen.
Lieve Jolanda, het is een heel bizar idee dat je er niet meer bent. We hadden de laatste paar jaar niet heel veel contact meer, maar als we elkaar zagen, was het altijd weer vertrouwd als vanouds. En als ik terugdenk aan alle leuke herinneringen samen, kan ik niet bevatten dat je er niet meer bent. Ik zie en hoor je nog feilloos in mijn gedachten. Hoewel dat uiteindelijk vast een beetje zal vervagen, zal je nooit verdwijnen. Net als bij zo velen, zal je altijd verder leven in mijn hart. Je bent geweldig!
Hele dikke kus van Rohanna en mij.
Janneke

Zoveel energie in het leven van Jolanda!
Energie uit liefde.
Liefde voor Gérard, haar kinderen, haar familie, haar honden, haar ratjes en zeker ook voor alle andere dieren waar ze mee te maken kreeg.
De liefde die ze heeft gegeven blijft! Ze zit in jullie allemaal.
Ik hoop dat jullie moed, troost en hoop kunnen putten uit deze liefdes-energie!

Het is al lang geleden dat we elkaar voor het eerst en het laatst zagen, maar ik ben je nooit vergeten..... onwerkelijk dat je er niet meer bent.....Heel veel sterkte voor alle nabestaanden....

RIP....Jolanda