Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Gecondoleerd met het verlies van jullie moeder. Ik wist dat zij stervende was, maar alles is plotseling zo snel gegasn. Ik wil dat jullie weten dat zij gemist wordt in de straa t. Wanneer ik achter uit het raam kijk, zie ik haar groene tuin mrt de vijver. Daar zat Jolanthe, meestal mrt een boek. Zij ging haar eigen weg. Daar heb ik altijd bewondering voor gehad. Fijn dat zij haar kleinkinderen nog geboren heeft zien worden.

Eleonora Klos 38 2 hoog

Ik was bij Jo en (mijn tante)Tini toen jij belde met de mededeling dat je net bevallen was van je tweeling.Tini was ZO blij!!Jo zat te lezen, er kwam een glimlachje op zijn gezicht maar hij vond het beter dat Tini het gesprek met jou vervolgde ...Want Jo en emoties......
Daarna hoorden we regelmatig mooie verhalen over jou en de kinderen .
Van Tini....
Piet kende jou van school ;jullie zaten gedeeltelijk bij elkaar in de klas.
De paar keer dat we je ontmoetten op de PWA laan werden er dan ook herinneringen opgehaald aan die tijd.

Pas heel veel later , na de begrafenis van Jo in 2012 hebben we lange gesprekken met elkaar gevoerd , bij ons thuis en ook telefonisch.
Je luchtte je hart over jouw verleden maar we hebben ook diepgaande gesprekken gevoerd over hoe je nu in het leven stond en over jouw liefde voor je kinderen.
We hebben je toen leren kennen als een warm en lief mens .

Ik heb altijd gedacht dat we elkaar nog wel eens zouden treffen.Helaas kan dat nu niet meer ..

Dag Jolanthe,

Wat waren we blij toen je ons vorig jaar toezegde ons handboek in wording te willen redigeren. Het voelde als een eer dat jij met je grote deskundigheid ons wilde helpen.
We hebben dankbaar gebruik gemaakt van al je aanwijzingen. Ondanks de vele correcties hebben we je support gevoeld en gewaardeerd.
Eeuwig zonde dat jouw deskundigheid nu stopt.

Ady van Doornik en Els Ydo, namens de Kontekst

Het is twee jaar geleden,we zaten in de trein op weg naar een congres en kwamen op een van de laatst uitgekomen exemplaren van systeemtherapie. Je reageerde zoals altijd enthousiast . Naderhand zag ik je terug tijdens een workshop EFT die je samen met een andere collega deed. Je humor , relativeringsvermogen en bevlogenheid , zullen me nog lang bij blijven, dank je wel.

beste Jolanthe,
Toen ik ruim 12 jaar geleden bij MoleMann kwam werken, was jij er al; de allereerste werknemer van Molemann. Ik zie je voor me in die lichte ruime tuinkamer van de Kweekgrasstraat: benen over elkaar, schrijfblok met blanco A4 in de aanslag, gefocust, vriendelijk en vasthoudend. Zo leidde je clienten geduldig tot de kern. Ondanks het verschil in leeftijd en ervaring heb ik me in de samenwerking met jou altijd gelijkwaardig gevoeld. Hierdoor heb ik van je kunnen leren en ben ik geinspireerd geraakt door jouw passie voor EFT en later AFFT. Na elk gesprek snel een sigaretje in de tuin en na 17.00 uur, tik tik tik, als laatste weg om al je gepriegelde aantekingen in de computer, dat onding, te zetten. Ik reed soms met je mee naar huis omdat we vlak bij elkaar woonden, dan vertelde je over Chris en Alexander en hoorde ik een trotse moeder spreken. Toen ik moeder werd, kwam je langs. Na mijn overstap naar Molemann A'dam en jouw vertrek bij Molemann 2 jaar geleden, bleef ik je volgen als auteur van het tijdschrift voor Systeemtherapie. Je artikelen waren altijd prettig omdat ze zo menselijk waren; je combineerde vakkennis met je persoonlijke ervaringen en ontwikkeling als therapeut. Ik schrok toen vorige week de kaart met jouw overlijdensbericht op de deurmat lag. Maar wat was het een mooi samenzijn gister. De verhalen van de mensen die je de laatste maanden van dichtbij hebben mee gemaakt, bevestigen mijn beeld van jou; een vakvrouw, gehard door het leven, maar ook met een zachte kant die vooral in jouw talent voor muziek en je therapie tot uitdrukking kwam. Hiermee heb je veel mensen geraakt. Dank Jolanthe, dank.

Femke Tesselaar